مجله گردشگری

«برج شیخ شبلی»، یادمانی در ارتفاعات شرقی شهر دماوند در استان تهران واقع شده است . این برج از آثار قرون ۴ و ۵ هجری، یعنی دوره سلجوقی به یادگار مانده است. شِبلی عارفی اهل خراسان و از مردمان روستای شبلیه بوده که در آن دوران به عنوان والی دماوند فعالیت میکرد.

خانه ی تاریخی زند یا  موزه ی مردم شناسی قم در محله  و بافت قدیم شهری که به محله ی چهارمردان شهرت دارد واقع شده است. این بنا در واقع از ادغام دو خانه که متعلق به دو برادر با نام های حاج قلی خان و حاج علی خان از بازماندگان دوران قاجار است ساخته شده است که پس از مرمتی که در سال 1380 خورشیدی در این دو خانه انجام شد به صورت یک عمارت درآمد و از آن سال تا به امروز تغییر کاربری داده و تحت عنوان موزه ی مردم شناسی قم فعالیت می کند. معماری بنا کاملا منطبق با معماری مناطق کویری ایران است وجود بادگیرهای بسیار زیبا جهت تهویه منازل بیش از هرچیزی شاید در ساختار آن جالب توجه باشد. از مصالح استفاده شده در بنا می توان به آجر، سنگ، گچ و چوب اشاره کرد که همگی از ویژگی های برجسته ی معماری در ابنیه ی دوران قاجار به شمار می رود.

موزه ی سنگ با نام تاریخی حمام بلور یکی از حمام های قزوین است. در شهر قزوین حمام های متعددی در طول تاریخ ساخته شده است و با انتخاب قزوین به عنوان پایتخت در سال 962  قمری توسط شاه طهماسب صفوی بر  اهمیت این شهر افزود. شاه طهماسب اقدامات وسیع عمرانی در این شهر انجام داد از جمله این اقدامات احداث حمام های متعدد در شهر بود. پیشینه ی این حمام را به دو دوران تاریخی صفویه و قاجار نسبت می دهند. البته از زمان ساخت این حمام کتیبه ای در دست نیست اما با توجه به لایه های نقاشی و سبک نگاره های آن قدمت آنرا مربوط به دوران صفویه می دانند. این موزه-حمام دارای زیربنایی درحدود هزار و دویست متر-مربع است و در یکی از محله های قدیمی شهر که به نام محله ی آخوند شهرت دارد قرار دارد.

«محمد ابن طبری» تاریخ نگار ایرانی، مشهور به پدر علم و تاریخ و تفسیر، داستان آتش جاودان ری را این‌گونه روایت می‎کند: «یزدگرد، شاهنشاه ساسانی، هنگامی که در نبرد با تازیان، آهنگِ گذار به سپاهان نمود، آتش جاویدان را از ری برداشت، سپس در بازگشت، به کرمان رفته و آن‎گاه، به خراسان رسید، او در دو فرسخی مَرو آتشکده‌ای برای نگاه داری آتش ساخت.»

با گشتی در میدان نقش جهان، پس از دیدار از بناهایی چون عالی‌قاپو و دو مسجد بزرگ، به ورودی بازار می‌رسیم. سردری که با نقش و نگار خود، حکایت از زیبایی‎‌های درون بازار دارد. سردر بازار قیصریه که در ضلع شمالی ميدان امام و درست در سمت مقابل مسجد امام قرار دارد، به دوره شاه عباس اول منسوب است و معمار آن «استاد علی اکبر اصفهانی» نام دارد.

سبزه میدان در قلب گیلان به عنوان یکی از نوستالژی­ های شهری رشت شناخته می‌شود. سبزه میدان در کنار كتابخانه ملى، عمارت كلاه‌فرنگى، ساختمان شهردارى، ساختمان بانک ملی، كاروانسراى لات، بازار بزرگ، دبيرستان شاهپور، حمام آقا بزرگ، پارک شهر و دیگر نمادهای ساختار شهری رشت، بخش اصلی از حافظه تاریخی این شهر را تشکیل می‎دهند.

میرزا حسین خان سپهسالار، صدراعظم ناصرالدین شاه قاجار، دستور ساخت مدرسه و مسجدی بزرگ را در قلب تهران صادر کرد. با مرگ او برادرش، یحیی خان مُشیرالدوله، کار برادرش را پی گرفت و سرانجام پس از پنج سال ساخت این مجموعه بی‎نظیر به سرانجام رسید.

کلیسای ارامنه گاراپت مقدس آبادان در سال ۱۳۳۶ خورشیدی، در دوران پادشاهی پهلوی ساخته شد. این کلیسای گریگوری روزگاری در کنار دو کلیسای پروتستان کریستوفر سال 1928 و آشوری سال 1951 میلادی، که امروزه نشانی از این دو بر جا نمانده است، کلیساهای سه گانه آبادان را تشکیل می‎دادند.

خاندان پیرنیا دردوره قاجار، از جمله خانواده‎های سرشناس و بزرگی بودند که مردان بزرگی را در دامان خود تربیت کردند. جد بزرگ خاندان پیرنیا، «میر عبدالوهاب» است. فرزند او، «مشیرالدوله» از صاحب منصبان عصر مشروطه و از نوادگان او، حسین پیرنیا که نماینده مجلس و استاد دانشگاه و بنیان‌گذار دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران بود و هم‌چنین باقی نوادگان هرکدام در پست‌های مهم دولتی در دوره‌های قاجار و پهلوی مشغول به کار بودند.

از یک سو سنگ خارای البرز کوه، از یک سو خاکِ کشتخیزِ ری به هم آمده اند، تا در این میان چشم های سیرابگرِ جان، از دل مهربان زمین و پهنه ی فراخ زمان بجوشد.