پل وِرِسک در جاده فیروزکوه، جایی در نزدیکی گردنه «گَدوک»، سازهای که دو دامنه کوه را به هم وصل کرده، نظرها را به خود جلب میکند. ورِسک هم نام روستایی در همان نزدیکی، شاهکار مهندسی پلسازی با عمری هشتاد ساله از اوایل سده 1300 خورشیدی تاکنون!
«کوه خواجه سیستان» نمونهای از معماری خشتی در منطقه سیستان است که از دوره پارتیان بر جای مانده است. همچنین سازههای باستانى و طبیعی مربوط به دوره‌هاى مختلف تاریخی نیز در این منطقه باستانی به چشم میخورند که از جمله آنها مى‌توان به «مقبره خواجه مهدى بن محمد بن خلیفه»، «خواجه قلتان» و «پیر گندم بریان» اشاره کرد. همچنین آثاری برجای مانده از اقوام سکایی نیز دورههای قدیمیتر کوه خواجه را تشکیل میدهند. همچنین در کوه خواجه دیدن «کهن دژ»، «کک کوهزاد» و «قلعه کافران» را نباید از یاد برد.
«کاروانسرای دیر گچین» در 80 کیلومتری شمال شرقی قم قرار دارد و به نام «مادر کاروانسراهای ایران» نیز شناخته میشود. این یادگار ایران باستان بر سر «راه ابریشم» و نیز «راه تاریخی ری به قم» ساخته شده و امروزه در میانه «پارک ملی کویر» قرار دارد. نام این کاروانسرا در شمار آثار ملی ایران جای دارد.
«کاروانسرای پاسنگان» در نزدیکی «زنبورک» در 20 کیلومتری شهر «قم»، بر سر راه بزرگراه قم به «کاشان» جای دارد. به گمان کارشناسانی کاروانسرای پاسنگان سازهای از سده ۱۳ خورشیدی در دوران قاجار است که به دست بازرگانی به نام «حاج محمد باقر قزوینی» ساخته شده است. هرچند گمانه زنی هایی نیز بر آن هستند که ساخت این کاروانسرا به دورانی پیش از صفویه باز میگردد.
آب انبارهای «سردار» در شهر «قزوین»، یکی بزرگ و یکی کوچک، هر دو به دست دو برادر به نامهای «محمد حسن خان سردار» و «محمد حسین خان سردار» که از فرمانروایان قزوین در دوران پادشاهی فتحعلی شاه قاجار بودند، ساخته شد. این دو سردار ایرانی سازه های دیگری نیز در قزوین ساختند که از میان آنها میتوان به مدرسه سردار اشاره کرد.
شهر باستانی «استخر» که با پژوهش های انجام شده قدمت شش هزار ساله اش آشکار شده است، در 5 کیلومتری «تخت جمشید» و 65 کیلومتری «پاسارگاد»، درون دره «پلوار» در پیرامون شهرستان «مرودشت» استان «فارس» قرار دارد.
«مسجد وکیل» که «مسجد سلطانی» نیز خوانده میشود، یکی از یادگارهای خاندان زندیه، در شیرازِ سده دوزادهم خورشیدی، پایتخت کریم خان زند است که نامش در فهرست آثار ملی ایران جای دارد. در تاریخ آمده است که کریم خان، «وکیل الرعایا»ی ایران، در هنگام ساخت مسجد وکیل، نوزاندگانی را برای شاد کردن دل و شتاب دادن به بازوان کارگران میفرستاده است.
«ارگ کریم خان» در میانه شهر «شیراز» امروزه در شمال شرقی میدان «شهدا» جای گرفته است. این ارگ همانگونه که از ناماش هم پیداست، به دوران فرمانروایی زندیه در ایران باز میگردد.
شهر شیراز (مرکز استان فارس) درگذشته دارای شش دروازه بود که نام این دروازه‌ها عبارت است از: دروازه قرآن، دروازه اصفهان، دروازه سعدی، دروازه قصابخانه، دروازه کازرون و دروازه شاه داعی الی اله«دروازه قرآن» کهن ترین دروازه شیراز از میان شش دروازه قدیم این شهر است. این دروازه بر سر راه یکی از ورودیهای شیراز جای گرفته که «اصفهان» را به «مرودشت» و «فیروزآباد» میرساند.
«خورهه» سرزمینی باستانی است که در دهستانی به همین نام و در نزدیکی شمال خاوری شهرستان محلات استان مرکزی جای دارد. دهستان خورهه 13 روستا دارد. خورهه در دره کوه های «هفتاد قله» و میان دو کوه «لوراخ گاو» و «خورزین» فراز شده است. آب قمرود که از رشته کوه‌های طایقان سرچشمه می‌گیرد در این دره و از نزدیکی روستا میگذرد.
بیش از 20 سال است که سفرهایی با عنوان "سفرهای گروهی جاده ابریشم" از مبدا ایران برگزار می‌کنیم. سفرهایی به مقصد کشورهای ترکمنستان، ازبکستان و تاجیکستان، برای بازدید از شهرهای تاریخی سمرقند، بخارا و خیوه.
