آثار تاریخی
مدرسه الغ بیک بخارا
/post-497مدرسهٔ الغ‌بیگ بخارا یک مدرسهٔ دینی در میانهٔ تاریخی شهر بخارا است که در سال ۱۴۱۷ از سوی پادشاه و ستاره‌شناس تیموری الغ‌بیگ (۱۴۰۹–۱۴۴۹) ساخته‌شد. این سازه یادگار دوران شکوفایی معماری آسیای میانه است که در ساخت آن از سازه‌های دیگر شهرهای آسیای میانه الگوبرداری شده‌است. امروزه، این مدرسه تنها سازه در این مقیاس است که از زمان فرمانروایی تیموریان در بخارا به جا مانده‌است. این مدرسه همچنین کهن‌ترین سازهٔ بجا مانده از میان سه مدرسه‌ای‌ست که از سوی الغ بیگ در بخارا ساخته شده‌است.
مدرسه نادر دیوان بیگی
/post-496مدرسه «نادر دیوان‌بیگی» یکی دیگر از آثار تاریخی و معماری شهر «بخارا» است. مدرسه نادر دیوان بیگی توسط نادر دیوان‌بیگی با دستور وزیر بخارا به نام «امام قلی‌خان» در سال‌های 1622 و 1623 میلادی ساخته شده است. این مدرسه در سمت شرق مجموعه لب حوض واقع است که در ابتدا به عنوان کاروان‌سرای ساخته شده است.
ستاره ماه خاصه
/post-494یکی دیگر از جاذبه‌های شهر «بخارا» کاخ تابستانی شهر امیر یعنی مجموعه «ستاره ماه خاصه» است. این کاخ تابستانی در فاصله 4 کیلومتری شمال شهر بخارا واقع است. این تنها کاخ بیرون شهری باقی مانده از انقلاب اکتبر می‌باشد. کارهای ساخت و ساز کاخ ستاره ماه خاصه در اواسط قرن نوزدهم در دوران «امیر نصرالله‌خان» آغاز شد که تعداد زیادی از این بناها در دوران مختلف از بین رفته است.
مدرسه میر عرب در بخارا
/post-491مدرسهٔ میرعرب یک مدرسهٔ دینی‌ست که میان سال‌های ۱۵۳۰-۱۵۳۶ میلادی در دورهٔ فرمانروایی خانات بخارا (۱۵۰۰-۱۷۸۵ میلادی) به دست شیخ «عبدالله النقشبندی الیمنی» نامــوَر به امیر عرب در شهر بخارا در ازبکستان ساخته‌شد.مدرسهٔ میرعرب دربردارندهٔ کلاس‌های درس و خوابگاه برای دانش‌آموزان بود. دورهٔ دانش‌آموزی در مدرسهٔ میرعرب ۹ سال بود که در دو گام انجام می‌گرفت. دانش‌آموزان در این مدرسه تجوید، حدیث، فقه و تاریخ اسلام و دو زبان عربی و فارسی می‌آموختند. در دورهٔ کمونیسم نیز زبان روسی، تاریخ ملت‌های اتحادیهٔ جماهیر شوروی، قانون کمونیسم و ورزش نیز به این درس‌ها افزوده‌شد.این مدرسه امروزه موزه شده‌است. سازمان یونسکو از سال ۱۹۹۳ میلادی این مدرسه را در فهرست میراث جهانی گنجاند.
مناره کلان بخارا
/post-490مناره کلان (به فارسی / تاجیکی: Kalon Minaret) مناره‌ای از مجموعه مسجد پای کلان در شهر بخارا کشور ازبکستان و یکی از برجسته‌ترین نمادهای شهر است.این مناره که توسط "استاد بقا" طراحی شده، به دستور ارسلان خان حاکم قره‌خانی در سال ۱۱۲۷ ساخته شد تا مسلمانان را هر روز پنج مرتبه جهت نماز فراخوانند. برج قبلی قبل از اتمام فرو ریخت. این بنا به صورت یک برج آجری پخته شده با یک ستون مدور ساخته شده و به سمت بالا باریک می‌شود. این سازه ۴۵.۶ متر ارتفاع دارد و قطر آن در پایین ۹ متر و در بالا ۶ متر است.
مسجد کلان بخارا
/post-489مسجد کلان یکی از بناهای برجسته بخارا است که قدمت آن به قرن پانزدهم می‌رسد. بر اساس داده‌های کاوش‌های باستان‌شناسی، مسجد اصلی ظاهراً در زمان حمله مغول‌ها در اثر آتش‌سوزی ویران و برچیده شد اما مدتی بعد بازسازی شد. مسجد بازسازی شده مدت زیادی باقی نماند. بنا بر منابع مکتوب آن زمان، در قرن پانزدهم، در زمان شیبانیان، مسجد جدیدی ساخته شد. در زمان تیمور، ساخت بناهای تاریخی در سمرقند و شهر سبز متمرکز شد. با این حال، در زمان اولغ بیک، روحانیون قدرتمند بخارا شروع به ساختن یک مسجد جدید در محل مسجد قدیمی کردند. ابعاد آن کمی کوچکتر از مسجد بی‌بی خانم در سمرقند است.
مقبره امیر اسماعیل سامانی
/post-488در زمان اسماعیل سامانی، قلمرو سامانیان گسترش یافت و بخارا پایتخت سامانیان شد. این شهر به مرکزی فرهنگی و هنری برای رقابت با بغداد تبدیل شد و زبان و فرهنگ فارسی به جای عربی در این‌جا بیشتر رواج پیدا کرد. تجارت در امتداد جاده‌های ابریشم، ثروت عظیمی را برای شهرهای تجاری مانند بخارا به وجود آورد. این ثروت جدید اغلب برای حمایت از مساجد، خانه‌های کاخ و مقبره‌ها استفاده می‌شد. مقبره اسماعیل سامانی (همچنین آرامگاه سامانیان)، یکی از قدیمی‌ترین بناهای تاریخی بخارا، در محل گورستان باستانی در پارک سامانیان در نزدیکی میدان رجستان قرار دارد. این مقبره علاوه بر زیبایی، به دلیل اینکه قدیمی‌ترین بنای معماری اسلامی در آسیای مرکزی است، شهرت دارد و در قرن نهم (بین سال‌های ۸۹۲ تا ۹۴۳) به عنوان آرامگاه اسماعیل سامانی، امیر قدرتمند و تأثیرگذار سلسله سامانیان، ساخته شد.
آرامگاه برهان الدین ساغرچی (روح آباد)
/post-485در سمت چپ محوطه بیرونی گور امیر تیمور، آرامگاه برهان الدین ساغرچی قرار دارد. وی از شیوخ سده هفتم و معاصر دوران سیف الدین باخرزی بوده و تیمور به وی ارادت زیادی داشته. او در هند دار فانی را وداع گفته و پسرش بر طبق وصیت پدر، جسد وی را برای تدفین به سمرقند و در مجاورت قبر نورالدین بصیر منتقل کرد. تیمور دستور داد تا بر فراز آن بنایی احداث کنند.
شهر تاریخی افراسیاب
/post-483در ورودی سمرقند، سکونتگاه باستانی افروسیاب را می‌بینید که در قسمت شمالی شهر قرار دارد و یکی از مهم ترین مکان‌های باستان شناسی در آسیای مرکزی است. با قدم زدن در این مکان های شگفت انگیز، می توانید غوطه ور شدن در دنیای باستان را احساس کنید، اشیاء تاریخ را لمس کنید. قدمت ویرانه‌های این شهر به قرن هشتم قبل از میلاد برمی‌گردد. در افراسیاب، کاخ‌هایی با نقش‌های گچ و نیز خانه‌های صاحبان اعیان، مساجد و مدارس، حمام‌ها و بناهای آبی، خیابان‌های سنگ‌فرش شده دوره سامانیان یافت شد. سمرقند باستان در ابتدا "Hisori kukhna" (خیسور باستان)، "Kal'ai Khisor" (قلعه حصار) و سپس از قرن هفدهم "قلعه افراسیاب" یا "افراسیاب" نامیده می شد.
موزه افراسیاب سمرقند
/post-482موزه افراسیاب سمرقند (ازبکی: Afrosiyob-Samarqand shahar tarixi muzeyi) موزه‌ای واقع در محوطه شهر باستانی افراسیاب است. ساختمان موزه و محوطه باستان‌شناسی در قسمت شمال شرقی شهر سمرقند در کشور ازبکستان واقع شده‌است. این موزه نام افراسیاب، پادشاه اسطوره‌ای و قهرمان توران، را یدک می‌کشد. نمایشگاه دائمی موزه افراسیاب سمرقند بر تاریخ خود شهر و همچنین منطقه اطراف آن متمرکز است. ساختمان موزه توسط معمار ارمنی باغداسار آرزومانیان در سال ۱۹۷۰ طراحی شد، زمانی که جمهوری شوروی سوسیالیستی ازبکستان هنوز بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بود. افتتاحیه این موزه به دو هزار و پانصدمین سالگرد تأسیس شهر سمرقند اختصاص داشت. از نظر موضوعی، موزه به پنج بخش مربوط به دوره‌های مختلف زندگی در شهر افراسیاب تقسیم شده‌است.