مسجد مغاک عطاری (ازبکی: Magʻoki Attori masjidi، تاجیکی: Масҷиди Мағокии Атторӣ،) قدیمی‌ترین مسجد باقیمانده آسیای مرکزی و یک مسجد تاریخی در شهر بخارای کشور ازبکستان است و بخشی از مجموعهٔ دینی تاریخی لب حوض می‌باشد. این مسجد در میانهٔ تاریخی بخارا، نزدیکِ ۳۰۰ متری جنوب باختری پای کلان، ۱۰۰ متری جنوب باختری گنبد بازرگانی طاق تلپک‌ فروشان و ۱۰۰ متری خاورِ لب حوض جای دارد. و بخشی از میراث جهانی یونسکو در میانهٔ تاریخی بخارا است.

 امروزه از این مسجد در جایگاه موزهٔ فرش بهره برده می‌شود. در قرن دهم و در زمان سامانیان، این مسجد به نام امروزی‌اش شناخته می‌شد،  فروشندگان گیاهان دارویی (عطارها) ادویه‌های خود را در بازار شلوغ اینجا به نمایش می‌گذاشتند. طیف وسیعی از تکنیک های تزئینی همچون کنده کاری،آجر صیقلی، پلاک‌های سفالی و کاشی‌های لعاب دار در این بنای تاریخی قابل رویت است.

افسانه مسجد مغاک عطاری
 نرشحی مورخ قرن دهم ادعا می‌کند که در زمان‌های قدیم مسجد مغ(ماه) در محل معبد آتش پرستان ساخته شده است. به احتمال زیاد، این معبد مکانی برای عبادت خدای ماه سین - حامی مردم عشایر بوده است، زیرا ماه در طول شب راه آنها را روشن می‌کند. احتمالاً عشایر محلی با افزودن باورهای موجود، این آیین را پذیرفته‌اند. علاوه بر این، سالی دو بار با حضور حاکم شهر، نمایشگاه‌هایی برگزار می‌شد که در آن بت‌های چوبی و گلی به فروش می‌رسید.