تاریخی

آتشکده یزد

/post-208

آتشکده ی بهرام یزد یا همان آتشکده ورهرام یزد، یکی از اماکن مربوط به زرتشتیان، شامل ساختمان و باغ مشجری است که در قرون اخیر ساخته شده است. سال ساخت بنای آتشکده به دوران پهلوی اول مربوط است و طراحی آن از هنر و معماری هخامنشیان متأثر بوده است.


قنات قصبه

/post-207

قنات قصبه بزرگ‌ترین، عمیق ترین، شگفت‌انگیزترین و قدیمی‌ ترین قنات جهان مربوط به ۲۵۰۰ تا ۲۷۰۰ سال پیش و یکی از شاهکارهای آبی جهان است که از دو رشته اصلی و شش شاخه فرعی تشکیل شده‌است. تعداد چاه‌ های این قنات متجاوز از 470 حلقه است و مادرچاه آن در دامنه شمالی سیاه‌ کوه با عمق حدوداً 280 تا 300 متر قرار دارد. ناصرخسرو عمق چاه قنات را ۷۰۰ گز و طول آن را ۴ فرسنگ ذکر کرده ‌است. در حال حاضر میزان آبدهی این قنات 150 لیتر در ثانیه است و تنها منبع آب این شهر به شمار می‌ آید. قنات قصبه، به عنوان یکی از پدیده‌ های شگفت‌انگیز دست ساخت انسان، نمادی از همنوایی بشر با طبیعت محسوب می‌ شود.


قلعه رودخان

/post-206

دژ «قلعه رودخان» یا «قلعه حسامی» قلعه ای تاریخی در ارتفاعی بین ۶۶۵ تا ۷۱۵ متر از سطح دریا است که در کنار رودخانه ای با همین نام واقع شده است. برخی از کارشناسان ساخت قلعه را در دوران ساسانیان و مقارن با حمله ی اعراب به ایران دانسته اند. این قلعه که در دوره ی سلجوقیان تجدید بنا شد از پایگاه های مبارزاتی اسماعیلیان بوده است. بر روی کتیبه ی سر در ورودی قلعه، که اکنون در موزه ی گنجینه ی رشت نگهداری می شود، درج شده است که این قلعه در سال ۹۱۸ تا ۹۲۱ هجری قمری برای سلطان حسام الدین امیردباج بن امیر علاالدین اسحق تجدید بنا شده است.


عمارت مفخم بجنورد

/post-205

عمارت مفخم بزرگ ترین و شاخص ترین اثر معماری دوره ی قاجار در دهه ی 1300 هجری قمری، همزمان با حکومت ناصرالدین شاه، به دستور یارمحمد خان شادلو معروف به سردار مفخم ساخته شد که محل سکونت خانواده ی وی و پذیرایی از میهمانان دولتی و رجال سیاسی بوده است. این عمارت در گذشته در داخل باغ بزرگی قرار داشت و تا پیش از وقوع زلزله ی بجنورد از بخش های مختلفی همچون آینه خانه، دروازه ی ورودی حوض خانه، باغ فَواره و عمارت کلاه فرنگی تشکیل شده بود که در حال حاضر تنها آینه خانه و عمارت مفخم به جای مانده است و امروزه موزه مردم شناسی بجنورد در آن برپا است.


شهر زیرزمینی کاریز

/post-204

شهر زیرزمینی کاریز کیش با توجه به عمق کم این جزیره در عمق 12 متری زیر زمین قرار دارد و ارتفاع آن به 8 متر می‌رسد. این شهر زیرزمینی شامل سه رشته قنات و 274 حلقه چاه و مكانی تفريحی است و امكان بازديد قنات‌های باستانی جزيره زيبای كيش در آن فراهم است.


شهر زیرزمینی نوش آباد

/post-203

شهر زیرزمینی (اویی) یا اوئی شهر زیرزمینی تاریخی واقع در زیر بافت کنونی شهر نوش‌آباد از بخش مرکزی شهرستان آران و بیدگل است که در مجموعه تاریخی آب‌انبار چاله‌سی نوش‌آباد قرار دارد. این مجموعه قدمتی ۱۵۰۰ ساله داشته و به دوره ساسانیان (صدر اسلام) تا دوره صفوی مربوط می‌گردد.


آرامگاه شمس تبریزی

/post-202

در کنار مقبره شمس تبریزی که یکی از صوفیان مشهور (645-584 هجری قمری) و مراد و مُرشدِ مولوي (از مشهورترین شاعران ایرانی) به شمار می رفته برجی استوانه ای به دستور شاه اسماعیل صفوی ساخته شده است که ارادتی خاص نسبت به شمس تبریزی داشته است. این برجِ میان‌ تهی از بناهای منحصر به ‌فرد منطقه است. بنا از نظر فرم ظاهری به سه قسمت تقسيم می‌شود.


سردر باغ ملی

/post-201

این دروازه ی باشکوه آجری مزین به کاشی های هفت رنگ و کتیبه های متعدد یکی از نمادهای قدیم شهر تهران است که در سال های 1301 تا 1304 شمسی به دستور مستقیم رضاشاه و به دست جعفرخان کاشانی و همکاری آلمانی ها با آمیزه ای از سبک معماری ایرانی و اروپایی، به ویژه در کاشی کاری ها و کلاه فرنگی، در دوران قاجار ساخته شده است. این بنا با نام «دروازه ی میدان مشق» به عنوان دروازه ی ورودی به میدان مشق ساخته شده است که محوطه ای نظامی و در اختیار قشون بود. مدتی پس از ساخت این دروازه نخستین باغ همگانی شهر تهران با نام «باغ ملی» در زمین های درون میدان مشق ساخته شد و نام آن به «سردر باغ ملی» تغییر یافت. در بخش بالایی این بنا جایگاه دیدبانی، نقاره زنی و گذر نیروهای نظامی طراحی شده است.


رصدخانه مراغه

/post-200

رصدخانه مراغه از بزرگ‌ ترین و مشهورترین رصدخانه های اسلامی در جهان با ابزارآلات رصدی عظیم با دقت بالا در دوره قبل از اختراع تلسکوپ بوده است. این بنا به سفارش خواجه نصیرالدین طوسی فیلسوف، ریاضیدان و منجم بزرگ دوره ایلخانی و به فرمان هولاکوخان بر روی تپه‌ ای در غرب مراغه پایه ریزی شد. زیج معروف ایلخانی (زیج به معنی تعیین موقعیت و چگونگی حرکات ستارگان)  نیز در این مکان فراهم شد.


رختشویخانه زنجان

/post-199

بناي رختشويخانه عام‌المنفعه و متعلق به دوره پهلوي است كه در سال 1307 به همت شهردار وقت زنجان علي‌اكبر توفيقي به منظور رفاه حال بانوان در بافت قديم و تاريخي شهر و در محله‌اي موسوم به باباجمال چوققوري (گودال باباجمال) احداث گرديده است. دليل انتخاب اين محل پايين بودن ارتفاع آن به منظور جمع‌آوري هرزآبها و استفاده مؤثر از آب قنات قلعه‌چي بوده است. اين بنا مختص بانوان بوده كه براي شست‌وشو استفاده مي‌شده و آقايان در زمان داير بودن مجموعه به هيچ وجه حق ورود به آن را نداشتند. استفاده از خدمات اين مجموعه براي عموم رايگان بوده است.