دژ «قلعه رودخان» یا «قلعه حسامی» قلعه ای تاریخی در ارتفاعی بین ۶۶۵ تا ۷۱۵ متر از سطح دریا است که در کنار رودخانه ای با همین نام واقع شده است. برخی از کارشناسان ساخت قلعه را در دوران ساسانیان و مقارن با حمله ی اعراب به ایران دانسته اند. این قلعه که در دوره ی سلجوقیان تجدید بنا شد از پایگاه های مبارزاتی اسماعیلیان بوده است. بر روی کتیبه ی سر در ورودی قلعه، که اکنون در موزه ی گنجینه ی رشت نگهداری می شود، درج شده است که این قلعه در سال ۹۱۸ تا ۹۲۱ هجری قمری برای سلطان حسام الدین امیردباج بن امیر علاالدین اسحق تجدید بنا شده است.

قلعه رودخان از دو بخش اَرگ (محل زندگی حاکم و حرم سرای وی) در دو طبقه در قسمت غربی قلعه و قورخانه (محل فعالیت های نظامی و زندگی سربازان) در دو طبقه در قسمت شرقی با نورگیرها و روزنه های متعدد تشکیل شده است. دیوار قلعه با ۱۵۰۰ متر طول دارای ۶۵ برج و بارو است. جنس مصالح به کار رفته در ساختمان قلعه از آجر، سنگ لاشه، ساروج و گچ است. دور تا دور دیوارها و برج ها روزنه هایی شیب دار دیده می شود که برای ریختن مواد مذاب و تیراندازی تعبیه شده اند. از وجوه جالب توجه در معماری قلعه رودخان کاربرد طاق های جناغی و انواع مختلف آن و نیز طرح های آجکاری و سنگ چینی است. در مسیر رسیدن به برج، پله ها و طبیعت خیره کننده بر جذابیت این مکان تاریخی افزوده است.