اطلاعات عمومی

مردم کامبا یا آکامبا (گاهی اوقات واکامبا نامیده می‌شود.) یک گروه قومی  بانتو هستند که عمدتاً در کنیا از نایروبی تا تساوو و شمال تا امبو در بخش  جنوبی استان شرقی سابق زندگی می‌کنند. این سرزمین اوکامبانی نام دارد و  شهرستان ماکونی، شهرستان کیتویی و شهرستان ماچاکوس را تشکیل می‌دهد. آنها  همچنین دومین گروه قومی بزرگ را در 8 شهرستان از جمله شهرستان نایروبی و  مومباسا تشکیل می‌دهند و ارتباط نزدیکی با همسایه خود کیکویو دارند. آنها  از نظر زبان و فرهنگ با کیکویو، امبو، امبیره و مرو و تا حدی با دیگو و  گیریاما در سواحل کنیا ارتباط نزدیکی دارند. اگرچه کامباها عمدتاً کشاورز  هستند، اما تعداد قابل توجهی گاو، گوسفند و بز نگهداری می‌کنند.

کیکویو که به آن گیکویو یا آگیکویو نیز گفته می‌شود ، مردمانی به زبان  بانتو هستند که زبان آنها نزدیکترین ارتباط را با زبان Embu و Mbeere دارد و  در مناطق مرتفع جنوب مرکزی زندگی می‌کنند. در اواخر قرن بیستم، کیکویوها  بیش از 4،400،000 نفر بودند و بزرگترین گروه قومی در کنیا را تشکیل  می‌دادند. ( تقریباً 20 درصد از کل جمعیت)

Bantus بزرگترین بخش جمعیت در کنیا است. اصطلاح بانتو به مردمانی اشاره  دارد که به زبان‌های جنوب مرکزی نیجر-کنگو صحبت می‌کنند. مردمان بانتوس از  مناطق مرزی کامرون و نیجریه بودند. اکثر بانتوها کشاورز هستند. برخی از  گروه های برجسته بانتو در کنیا عبارتند از کیکویو، کامبا، لوهیا، کیسی،   مرو و میجیکندا. مردم سواحیلی از نسل مردمان وانگوزی بانتو هستند که  با مهاجران عرب ازدواج کردند. بزرگترین گروه قومی کنیا کیکویو است. آنها  کمتر از یک پنجم جمعیت را تشکیل می‌دهند. از زمان استقلال کنیا در سال  1963، سیاست کنیا با تنش‌های قومی و رقابت بین گروه‌های بزرگ‌تر مشخص شده  است.

جمعیت شناسی کنیا توسط اداره ملی آمار کنیا نظارت می‌شود. کنیا یک کشور چند  قومیتی و بسیار بسیار متنوع در شرق آفریقا است که بی‌شک  یکی از جذاب‌ترین  کشورهاست که ارزش تحقیق و بررسی شرایط ویزای کنیا و سفر به آن را دارد.  جمعیت کنیا در سرشماری سال 2019، 47 میلیون نفر گزارش شد. نرخ رشد جمعیت در  طول دهه 2000 کاهش یافته است و 2.7 درصد (از سال 2010) تخمین زده شده است  که در نتیجه آن در سال 2016 حدود 46.5 میلیون نفر برآورد شده است.

مرز شمالی کنیا وحشی‌ترین منطقه این کشور است. گستره عظیم بیابان خشک و  نیمه بیابانی تنها توسط دامداران بسیار عشایری مانند پوکوت، تورکانا،  سامبورو و سویی اشغال شده است. شترها در کنار گاوهای سرسخت و گله دارانشان  در امتداد مسیرهای خاکی شیاردار راه می‌روند. رشته‌ کوه‌های عظیم، وسعت  بزرگ دریاچه تورکانا و مایل به مایل صحرای سخت وجود دارد. بیشتر مناطق مرزی  شمالی کنیا برای گردشگران عادی غیرقابل دسترس است، و  تنها سخت‌کوه‌ترین  کوله‌گردان‌ها به این منطقه سفر می‌کنند. با این حال، در حال حاضر دو مکان  وجود دارد که دسترسی به آنها امکان پذیر است. رشته کوه ماتیوس و دریاچه  تورکانا. دو نقطه هیجان انگیز که مانند آن را نمی‌توانید در کنیا پیدا  کنید. با این حال، برای همه مناسب نیست. به دلیل دور بودن منطقه هیچ پرواز  برنامه‌ریزی شده‌ای به اینجا نمی‌رود. دسترسی با چارتر خصوصی از نانیوکی  است و اقامت صرفاً برای افرادی که طبیعت ماجراجویی دارند مناسب است.

کنیا با نام رسمی جمهوری کنیا ( سواحیلی: Jamhuri ya Kenya)، کشوری است در  شرق آفریقا که بیست و هشتمین کشور پرجمعیت جهان و هفتمین کشور پرجمعیت در  آفریقا محسوب می‌شود و با ویزای کنیا می‌توانید به این کشور سفر کنید.  جغرافیای کنیا متنوع است و در بین 47 شهرستان آن متفاوت است. کنیا  دارای  خط ساحلی در اقیانوس هند است که شامل باتلاق‌هایی از مانگروهای شرق آفریقا  است. داخل سرزمین دشت‌های وسیع و تپه‌های متعدد است. کنیا از شمال غربی با  سودان جنوبی، از غرب با اوگاندا، از شرق با سومالی، از جنوب با تانزانیا و  از شمال با اتیوپی همسایه است. بخش‌های مرکزی و غربی کنیا با دره ریفت کنیا  و استان مرکزی که دارای بلندترین کوه، کوه کنیا و کوه الگون در مرز بین  کنیا و اوگاندا است، مشخص می‌شود. جنگل کاکامگا در غرب کنیا یادگاری از  جنگل‌های بارانی شرق آفریقا است. جنگل مائو بسیار بزرگتر است، بزرگترین  مجموعه جنگلی در شرق آفریقا.

کنیا با نام رسمی جمهوری کنیا (سواحیلی:  Jamhuri ya Kenya )، کشوری در شرق  آفریقا است که از آغاز پارینه سنگی زیرین  شاهد سکونت انسان بوده است. کنیا یکی از اعضای کشورهای مشترک المنافع است که طبق سرشماری سال 2019  جمعیتی بیش از 47.6 میلیون نفر را شامل می‌شود. کنیا بیست و هشتمین کشور  پرجمعیت جهان و هفتمین کشور پرجمعیت در آفریقا است که ایرانیان برای سفر به آن به ویزای توریستی الکترونیکی کنیا نیاز دارند. پایتخت و بزرگترین  شهر کنیا نایروبی است، در حالی که قدیمی‌ترین و دومی شهر بزرگ آن، که تا  سال 1907 نیز اولین پایتخت کنیا بود، شهر ساحلی مومباسا است که شامل جزیره مومباسا در اقیانوس هند است. همچنین کیسومو سومین شهر  بزرگ کنیا و همچنین  یک بندر داخلی در خلیج وینام است که همراه با خلیج‌های  متعدد و سکونتگاه‌های انسانی که یکی از قطب‌های مهم حمل‌ و نقل دریایی، ماهیگیری، کشاورزی، تجاری، تاریخی و گردشگری در دریاچه ویکتوریا است.