یکی از هنرهای مهم خطه ی  فارس که آوازه جهانی دارد قالی است که به قالی شیراز نیز معروف است. تار و پود اکثر قالی­ های قدیمی فارس از پشم بافته شده است و تمامی قالی­ های تولید شده ی این استان درهمه ی مراحل تولید به دست زنان هنرمند عشایر بافته می ­شود؛ شیوه ی  بافت این فرش ­ها در هر ایل و طایفه متفاوت است با این حال همه ی  بافته ­های این خطه به جز گبه ی دو­رو با دارهای افقی (زمینی) بافته می­شود علت استفاده از این دار خاصیت قابل­حمل بودن آن توسط چهارپایان است.

ابزار بافندگان فارس مانند سایر مناطق دفین، قیچی و چاقو است که چاقو جایگزین قلاب در بافته­ هایی با دارهای عمودی است. معروف ­ترین ایلات فارس، قشقایی، خمسه، بویر­احمد و لرهای ممسنی هستند؛ ایل قشقایی بزرگترین ایل فارس و حتی ایران به­ شمار می­رود که پیشینه ی تاریخی چند صد ساله دارد. نقشه ی  تمام بافته­ های داری این منطقه ذهنی است و در طی قرن­ها از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است. همچنین، هر دو نوع گره فارسی و ترکی در این منطقه رواج دارد که با توجه به ایل و منطقه ی مورد­نظر گره و نقش قالی متفاوت است.

نقش­مایه­ هایی که بیش از همه در قالی­ های فارس به چشم می­خورد از این قرار است: نگاره­ های مرغی و کله مرغی، نقشمایه­ های گیاهی، نگاره­ های بته ­ای، نقوش جانوری، سواستیکا (گردونه ی  خورشید) انواع گل، ستارگان، شکل­های شطرنجی، نقشمایه ­های دندانه ­دارِ برگ یا ماهی و آرایه­ های چهاربازویی میانه ترنج.

قشقایی­ ها همچنین طرح خاصی که گبه­ های شیری نامیده می­شود می­بافند که در این گبه به طور معمول یک یا دو شیر یا چند شیر در ردیف­ های موازی دیده می ­شود که با توجه به اهمیت و پیشینه ی تاریخی، مذهبی و سنتی "نقش شیر" در این منطقه می­توان طرح و بافت گبه ­های شیری را از ابداعات ایل قشقایی دانست. با وجود تفاوت­ های طرح و بافت قالی­ های شیراز و پراکندگی ایلات ویژگی­ های مشترکی در قالی­ های این منطقه مشاهده می ­شود که از این میان می­توان به غالب بودن سبک هندسی بر تمام نقش­ ها، عاری بودن زمینه ی اکثر قالی­ ها از لچک، غلبه ی  رنگ ­های پخته و تیره به رنگ­ های روشن و بافت نرم و شل اشاره کرد.

قالی فارس در سال 2010 در فهرست میراث فرهنگی و معنوی بشر یونسکو ثبت شده است.