جزیره واسیلی در طرح شهر سازی پتر کبیر، مرکز شهر جدید قرار گرفته بود. پترکبیر علاقه شدیدی به شهر آمستردام داشت و تلاش زیادی در شبیه سازی پایتخت شمالی به این شهر نمود. پترکبیر این جزیره را مجموعه‌ای از کانال‌هایی که بین کوچه‌ها جریان داشته باشند و باتلاق‌ها را خشک کند در نظر گرفته بود. احداث کوچه‌ها به حالت مربع مستطیل مانند طرح قدیمی است.
 از غرب تا شرق، خیابان‌هایی به نام بالشوی (بزرگ)، سردنی (متوسط) و مالی (کوچک) قرار گرفته است و از شمال به جنوب کوچه‌های فرعی، آنها را به هم متصل می‌کند. این جزیره نه به عنوان مرکز شهر بلکه به عنوان یکی از مناطق اصلی شهر به‌حساب می‌آید. محل رودخانه‌ها و بناهای مختلف در بدو شهرسازی تعیین شده بود. قسمت قدیمی جزیره واسیلی به عنوان یادبود قرن 18 است. این جزیره در مقایسه با مناطق قدیمی شهر بیشتر تحت تاثیر افکار شهرسازی پتر کبیر قرار گرفته است. 

در این جزیره نه‌تنها ساختمان‌های دولتی بلکه اکثر ساختمان‌های شخصی سیمای اولیه خود را حفظ کرده‌اند. در جزیره واسیلی دانشگاه سنت پترزبورگ، آکادمی علوم و هنر و دانشکده معدن واقع شده است. این جزیره از زمان پتر کبیر تا زمان حال به عنوان مرکز علم و هنر شناخته می‌شود و در طول 300 سال هستی خود، سنت‌های زنده را که از فکر و آگاهی و خلاقیت منشا می‌گیرد در خود جای داده است.
در طول روز رود نِوا آرام و با شکوه است. حمل بارها تقریبا متوقف شده است. قایق‌های دراز پر دود دیگر بر لنگر نمی‌اندازند. کرجی‌هایی که آهسته و سنگین حرکت می‌کردند به خطوط کشتیرانی مدرن تبدیل شده‌اند. کشتی‌های بادبانی باستانی و رستوران‌های شناور در ظاهر کشتی‌های قدیمی وجود دارند و میزبان توریست‌ها می‌باشند. همچنین ترامواهای آبی که در خدمت راه‎های آبی داخلی شهر بودند، با قایق موتوری‎های جدید جایگزین شدند که در اندازه‎های مختلف بارهای مسافران را حمل می‎‌کنند.

ترجمه شده توسط سایت نازنیوز
در صورتیکه از این مطلب استفاده می‌کنید، منبع آن را ذکر نمایید.