بادگیر چپقی سیرجان از قسمت های باقیمانده ی خانه ای قدیمی مربوط به دوران پهلوی است به نام خانه ی آقا سید علی اصغر رضوی (از پزشکان شهرستان سیرجان) و تلفیقی از معماری و صنعت است که به لحاظ ارزش های فرهنگی و هنری یکی از آثار منحصر به فرد و بی مانند معماری ایران به شمار می رود. معمار این بنا حاج سید محمد شجاعی با الهام از دودکش کشتی های قدیمی اقدام به ساخت این اثر بر روی بام این خانه ی کویری نموده است. 

نماسازی بادگیر چپقی از ویژگی خاصی برخوردار بوده و زیبایی آن تنها به سبب فرم خاص بادگیر نیست، بلکه بدنه ی خارجی با قطعات کوچک آجرهای هندسی شش ضلعی تزیین شده است. این بادگیر شکل مکعبیِ دیگر بادگیرهای رایج در ایران را ندارد و مجموعه ای است از لوله های چپقی شکل (لوله هایی با خم زانویی) که با مصالح آجر و ملات ساخته شده است. این فرم های چپق مانند با شبکه های هندسی و منظمی که در زیر خود دارند بر روی فضای مستطیل شکل شمال شرقی خانه قرار گرفته اند و از بیرون به چهار جهت دهانه دارند. هوای اطراف با عبور از این کانال ها از جهات مختلف به درون خانه یعنی در واقع به تابستان نشین خانه هدایت شده و با برخورد به حوضچه ی درون بنا فضا را خنک می کند.