عباس آباد باغ و دریاچه ‎ای است که در شهرستان بهشهر واقع شده است. زمانی که شاه عباس صفوی، در سال 1020 هجری قمری، در منطقه‎ای که آن زمان «خَرگوران» نام داشت، دستور به ساخت این مجموعه را داد. در سرزمینی که به تعبیر شاه عباس، «اَشرَفُ‎ البِلاد» بود. فرمان ساخت مجموعه در نهایت منجر به ساخت باغی شد که امروزه مهم‎ترین و ارزشمندترین باغ غیر کویری ایران به شمار می‎رود.

مجموعه تاریخی عباس‎آباد در 9 کیلومتری شهرستان بهشهر و در دامنه‎های جنگلی رشته کوه البرز قرار گرفته است. این مجموعه شامل سدی مخزنی از جنس ساروج، با گنجایش ششصد هزار متر مکعب که به سد عباس‎آباد مشهور است، مخزن و دریاچه سد که عمارت اصلی در میانه آن قرار دارد، باغ، حمام، آسیاب آبی و دو برج آجری که به منظور حفاظت و دیده‎بانی مجموعه است.

مشهورترین و ارزشمندترین بنای مجموعه عباس‎آباد، سازه‎ای آجری و چهارتاقی است که در میان دریاچه قرار گرفته است. البته این کوشک در ابتدا به این شکل نبوده است. چیزی که امروز از این اثر ارزشمند می‎بینیم، تنها طبقه زیرین آن است. به عقیده کارشناسان، بر روی این کوشک، اتاقی با مصالح چوبی برای استراحت شاهان صفوی وجود داشته است که امروزه دیگر اثری از آن نیست.

آب دریاچه که بالا می‎آید، کل این سازه به زیر آب می‎رود و تنها گیاهانی که از سقف آن روییده است، به صورت جزیره‎ای در میان دریاچه خودنمایی می‎کنند. اما اگر سطح آب پایین باشد، می‎توان کوشک را که در هر چهار طرف یک جفت تاق دارد، دید.

مجموعه عباس‎آباد دارای حمام نیز بوده است. حمامی با زیربنای صد و شصت متر مربع در ضلع غربی باغ. چیزی که باید در مورد این حمام بدانید این است که شاهان صفوی هنگام استفاده از این حمام، از آب گرم نیز بهره می‎بردند. وجود گرمخانه در این حمام، آن را در زمره بناهایی با فناوری ویژه و منحصربه‎فرد در عصر صفوی قرار داده است.

در سال 2011 میلادی، سازمان یونسکو با ثبت مجموعه‎ای از 9 باغ ایرانی، نام «باغ عباس‎آباد بهشهر» را نیز به عنوان تنها باغ ایرانی در نیمه شمالی کشور در فهرست میراث جهانی خود به ثبت رساند.