گوردخمه ها، مکان‎هایی مقدس برای دفن مردگان هستند که در پهنه استان کرمانشاه چندین و چند نمونه از آن‎ها را می‎توان یافت. گوردخمه‌ها روایت‎گر آیین‎های باستانی تدفین هستند و در این میان گوردخمه دکان داوود، یکی از نمونه‎های مهم گوردخمه‎های ایران است.

در سه کیلومتری جنوب شرقی سرپل‌ذهاب، در ابتدای جاده انزل، گوردخمه‎ای وجود دارد که در میان اهالی محل به «کل‌داوود» و «دکان‌داوود» معروف است. این گوردخمه برای «اهل حق» مقدس شناخته می‎شود و پیروان این آیین برای انجام مراسم مذهبی در آن‎جا گردهم می‎آیند. تقدس این گوردخمه به اندازه‎ای است که با پای برهنه روی سنگ‌های دامنه کوه قدم می‌نهند و نذورات خود را تقدیم می‌کنند.

شباهت گوردخمه دکان داوود با نمونه‎های دیگر از جمله «گوردخمه صحنه» در ایوان جلویی آن است. با اینکه پیش‎تر تصور می‌شد که این گوردخمه و نقش برجسته حجاری شده در زیر آن متعلق به دوره ماد باشد، اما نظریه دیگری نیز بیان می‎کند که دکان داوود یادگار دوره هخامنشی است.

معماری گوردخمه‎ها حتی برای کسانی که با معماری سازه‎های تاریخی نیز آشنایی ندارند، جذاب است. اطراف ایوان را قاب‌های تزیین‌ شده احاطه کرده است. همچنین در دو طرف ورودی مقبره، بقایای دو ستون با پایه‌های مربعی به چشم می‎خورد. این ستون‌ها با گذشت زمان فرسوده شده‎اند و تنها پایه‌ها و سرستون‌های آن باقی ‌مانده است.

از طریق دیوار عقب گوردخمه می‎توان به درون آن راه یافت. این ورودی به اتاقی منتهی می‎شود. چیزی که بر روی دیوارهای این اتاق بیشتر از هرچیزی خودنمایی می‎کند، تاقچه‎هایی است که برای قرار دادن نذورات در دل صخره کنده شده است. قبر بیضی شکلی نیز در سمت چپ اتاق به چشم می‎خورد.

اما بخش شگفت‎انگیز گوردخمه دکان داوود، قابی است که تصویر شخصی که تمام قد ایستاده بر روی آن کنده‌کاری شده است. این شخص لباس بلندی بر تن دارد و کلاه لبه‌داری بر سر گذاشته که قسمت پشت گردن و گوش‌های او را پوشانده است. این پیکره یکی از دست‎هایش را به حالت نیایش بالا برده و در دست دیگرش گیاهی آیینی به نام «برسم» دارد.

این گوردخمه در دل دیواره کوه و در کنار قبرستانی وسیع قرار دارد که از جاده اصلی سرپل‌ذهاب به کِرِندغرب به راحتی قابل تشخصی است.

گوردخمه دکان داوود در سال ۱۳۱۰ با شماره‌ی ۱۵۲ به ثبت آثار ملی رسیده است. به علت قرارگیری این بنا در ارتفاع ۱۲ متری از سطح زمین، دسترسی به آن اندکی دشوار است و باید روی سنگ‌های دیواره کوه قدم گذاشت و به درون آن رفت.