با ورود به شهر کرج از سمت خاوری، پلی تاریخی به چشم میآید که به نام های «پل دختر»، «پل سلیمانیه»، «پل شاه عباسی» و «پل خاتون» شناخته میشود. ساخت پل دختر کرج به دوران سلجوقیان می رسد. این پل که در کنار ساختمان «صمصام» جای دارد یادگاری برجای مانده از سده های پنجم و ششم، بر سر راه ری به قزوین است.
پل شاه عباسی سپس در دوران صفوی بازسازی میشود. پس از آن نیز در سال 1388 خورشیدی، این پل که از فرسودگی و نمزدگی سیل و باران سازند دلیچای البرز در رنج بود، یک بار دیگر بازسازی می شود. این بار بازسازی به این گونه بود که گذر روی پل سنگفرش شده، 2 جان پناه در دو سوی پل جاسازی شده و 2 پلکان درگاهی نیز برای آن فراهم میشود. پل دختر کرج امروزه در شمار فهرست آثار ملی ایران جای دارد.
درازای پل دختر کرج نزدیک به ۶۱ متر است و بیش از ۷ متر پهنا دارد. از زیر پل، آبی که از سوی کوه های البرز میانی و چالوس به شهر کرج می رسد، می گذرد و به سوی جنوب تا «مردآباد» و «ماهدشت» کرج می رود.
سازه بنیادین پل ساختاری پلکانی دارد. پایه میانی پل دیواری ستبر است که در آن 2 اشکوب 4 دهانه بزرگ و کوچک ساخته شده است. این ساختار توانسته بار سنگین سازه پل را که در گذر تاریخ به پایه ها فشار می آورد سبک کند، و همچنین فشار آب در هنگام شورش رودخانه را تا جایی که بشود کاهش دهد.
دو دهانه بزرگتر دارای تاقهایی با کمان نیم‌گرد است، دو دهانه اشکوب بالا جناغی است. دو دهانه بالایی با راهرو و پلکان به دو دهانه زیرین و کناری پیوند دارد. این راهروها برای جایگیری مسافران نیز فراهم شده است. ستون‌های کناری پل دختر کرج، از سنگ و ساروج، بر خرسنگها و شیب دو سوی رودخانه جای گرفته است و تنه آجرین پل را بر دوش دارد. همچنین از ساختار آجر در ساخت دو لایه از دهانه بزرگ تر نیز بهره برده شده است.
این پل در ابتدای جاده کرج به چالوس، پس از خروج از اتوبان تهران کرج و با عبور از میدان حافظ بر روی رودخانه کرج قابل بازدید است.
دیدگاه خود را بنویسید