دامغان از شهرهای بسیار کهن ایران است که به دلیل قرار گرفتن بر سر راه جاده ابریشم همواره مورد تاخت و تاز دشمنان در طول تاریخ بوده است. از این رو در زمان های قدیم حصاری ستبر اطراف این شهر کشیده بودند. دامغان از نظر اقتصادی، سیاحتی، سیاسی و لشکرکشی  از شاهراه های اصلی ارتباط شرق و غرب بوده است. بقایای این حصار در اطراف شهر وجود دارد که در قسمت جنوب 1610 متر، در شرق 1620 متر و در شمال 150 متر از آن دیده میشود.

در قسمت غرب نیز هیچ آثاری از این حصار باقی نمانده است.  قدمت این بنا هنوز کاملا مشخص نیست. اطراف این بارو تپه حصار با قدمت پیش از تاریخ و دو قلعه ساسانی در کنار آن وجود دارد که همین امر سبب شده تا برخی از کارشناسان چنین استدلال کنند که این دیوار گرداگرد این محوطه کشیده شده است. اما بر اساس متون تاریخی باروی کنونی منسوب به دوران نادرشاه است از این رو آن را باره نادری نیز می نامند. این بارو برج های مختلفی دارد که در زمان های قبل پنج دروازه نیز داشته است. آنچه که اشمیت به عنوان دژ از آن نام می برد احتمالاً همان ارگی است که در داخل باره قرار داشته و به مولودخانه شهرت داشته است.