روستای کندوان در دامنه ی کوه سلطانداغی، به همراه دو روستای موجود در ترکیه و آمریکا، یکی از سه روستای صخره ای جهان است، با این تفاوت که برخلاف دو روستای دیگر زندگی عادی در این منطقه ی ییلاقی از رشته کوه های سهند جاری است.
توده های هرمی شکلِ نوک تیز کندوان که در سطوح غیرمنظم آنها سوراخ هایی وجود دارد، بر اثر فعل و انفعالات آتشفشانی ایجاد شده اند. این توده ها که مانند سلول های کندوی زنبور عسل هستند و به آنها کران نیز گفته می شود به قرن هفتم هجری و در بعضی موارد حتی به دوران قبل از اسلام مربوط می شود.
روستای کندوان دارای زمستان سرد و طولانی است و به همین دلیل نقش پناهگاهی مناسب در مقابله با سرما و گرما و همچنین حجوم بیگانگان را دارد. اغلب این کرانها دو طبقه و در بعضی موارد سه و حتی چهار طبقه هستند که از داخل با یکدیگر ارتباط ندارند و براساس فرایند پیروی اجباری از طبیعت و فُرم ایجاد شده اند. روستاییان درون این تودهها برای خود خانه ی مسکونی، آغل، انبار و کارگاه ایجاد کرده اند. خانه های عموماً چندطبقه ی روستا به صورت پلکانی با کوچه های باریکی به هم متصل می شوند که شیب تندی دارند.
این روستا دارای مسجد، حمام، مدرسه و آسیاب است و کران مسجد یکی از بزرگ ترین کرانهای روستا را تشکیل میدهد. علاوه بر معماری خاص و منحصربه فرد خانه ها، وجود چشمه ی آب معدنی با کمترین درصد سنگینی که مناسب درمان بیماری های کلیوی نیز هست، دره های سرسبز و زیبا، آب و هوای مطبوع، لبنیات و عسل مرغوب کوهستان و صنایع دستی این منطقه را به یکی از نقاط گردشگری ایران تبدیل کرده است.
دیدگاه خود را بنویسید