مرو یا آمیرو (از جمله نگا) یک گروه قومی بانتو هستند که در منطقه مرو کنیا در زمین‌های حاصلخیز دامنه‌ شمالی و شرقی کوه کنیا، در استان شرقی سابق کنیا زندگی می‌کنند. نام «مرو» هم به مردم و هم به منطقه اشاره دارد. پس از اعلام قانون اساسی جدید در کنیا در 27 اوت 2010، مرو بزرگ بیشتر تعریف شد و اکنون از شهرستان‌های دوقلوی تاراکا-نیتی و مرو تشکیل شده است. مرو بزرگ تقریباً 13000 کیلومتر مربع (5000 مایل مربع) را پوشانده است که از رودخانه توسی در مرز با شهرستان امبو در جنوب تا مرز شهرستان ایزیولو در شمال امتداد دارد.
مردم آمرو شامل نه بخش هستند: ایگوجی، ایمنتی، تیگانیا، میتینه، ایگمبه، مویمبی، موتمبی، چوکا و تاراکا. تاراکا در بخش نیمه خشک مرو بزرگ زندگی  می کند و آنها به همراه مویمبی، موتمبی و چوکا شهرستان تاراکا-نیتی را تشکیل می‌دهند. با این حال، آمروها با وامروهای شمال تانزانیا ارتباطی ندارند، به غیر از اینکه هر دو از جوامع کشاورزی بانتو هستند. تمام زبان‌های بانتو در منطقه کوه کنیا و همچنین الگوهای فرهنگی شبیه به هم هستند. زبان‌های مرو، چوکا، امبو و کیکویو با تفاوت‌های اساسی تا حدودی برای یکدیگر قابل درک هستند. مروها حداقل به هفت لهجه  مختلف صحبت می‌کنند. تفاوت‌ها در گویش‌ها نشان‌دهنده ریشه‌ها و تأثیرات متنوع بانتو از کوشیتی و نیلوتیک، و همچنین همسایگان مختلف بانتو است. به طور کلی، مرو ویژگی‌های بانتو بسیار قدیمی‌تری را در فرم‌های دستوری و آوایی نسبت به زبان‌های همسایه نشان می‌دهد. با این حال، هنوز هم شباهت زیادی به کیکویو و کامبا دارد.
به طور سنتی، مرو از افرادی به نام “موگوه” پیروی می‌کرد که به عنوان یک پیامبر و رهبر معنوی خدمت می‌کرد. موگوه هنوز هم وجود دارد اما گفته می‌شود که فقط یک هدف زینتی دارند. در روزهای قراردادهای کمسیتی ماموریت، مرو  به متدیست‌ها داده شد. بنابراین روش‌گرایی دین اصلی منطقه شده است. در  بسیاری از موارد، عضویت در کلیسا یک امر فرهنگی است تا معنوی.

مروها عمدتاً کشاورز هستند و انواع محصولات را پرورش می‌دهند و از دام نگهداری می‌کنند. مرو بزرگ دارای خاک و شرایط آب و هوایی است که امکان تولید انواع غلات از جمله گندم، جو، سیب زمینی، ارزن، سورگوم و ذرت را فراهم می کند. چای درجه بالا، قهوه، موز و میرا (خات) محصولات کلیدی اقتصادی هستند.
مروها اولین آفریقایی‌هایی بودند که قهوه را در کنیا کشت کردند که در اوایل دهه 1930 با اجرای کتاب سفید دوونشایر در سال 1923 شروع کردند. سایر محصولات شامل بادام زمینی و طیف وسیعی از حبوبات، سبزیجات و میوه‌ها است. مروها هم برای امرار معاش و هم برای مقاصد تجاری دام نگهداری می‌کنند. اینها شامل گاوهای شیری و گوشتی، بز، گوسفند، مرغ و زنبورهای عسل است. سرزمین های مرو به دلیل میزبانی از پارک های ملی مرو و مونت کنیا و  لیواکنسروانسی دارای پتانسیل عظیمی برای گردشگری هستند. همچنین انتظار می‌رود فعالیت‌های معدنی پس از تکمیل اکتشافات جاری در ذخایر سنگ آهن در تاراکا آغاز شود.