بافت تاریخی بشرویه، نگینی درخشان در استان خراسان جنوبی، یکی از معدود بافت‌های خشتی ثبت و حفاظت شده است که با خانه‌های خشت و گلی و بادگیرهای متعدد، گویی راوی داستانی از معماری دوره تیموری و صفوی است. این بافت، انبوهی از خانه‌های چهار صفه کوچک و بزرگ را به نمایش می‌گذارد که گویی هویت و اصالت ایرانی را در خود نهفته دارند. ویژگی اساسی این بافت، علاوه بر سالم بودن، تداوم و نفوذ آن در پیرامون شهر قدیم است.

بافت تاریخی بشرویه از چهار ربع اصلی تشکیل شده است. میانده، به عنوان قلب تپنده این بافت، مهمترین و پر رونق ترین مرکز محله است. علاوه بر ابنیه مهمی از دوران صفوی مانند مسجد میانده، حسینیه حاج علی اشرف، مدرسه علمیه و آب انبار میانده، انبوه خانه‌های سنتی کوچک و بزرگ نیز در این ربع قرار دارند. خانه‌های پناهی، خانه ملاعبدالله (موزه خصوصی بشرویه)، و خانه‌های مستوفی تنها نمونه‌هایی از این خانه‌های سنتی هستند.

باغ خان، دیگر گوهر ارزشمند بشرویه، توسط شهرداری مرمت شده و در حال احیا برای استفاده‌های فرهنگی است. حضور این باغ، زیبایی و شکوهی دوچندان به بافت تاریخی بشرویه بخشیده است.