ازبکستان
مدرسه محمد امین خان خیوه
/post-511روبه‌روی ارگ کهن و درست در مقابل دروازه‌ی غربی، یکی از اصلی‌ترین جاذبه‌های ازبکستان قرار گرفته است. مدرسه محمد امین خان. این مدرسه‌ی دو طبقه که مساحت آن ۶۲*۷۲ متر است، نه تنها بزرگترین مدرسه‌ی خیوه، بلکه بزرگترین مدرسه در آسیای میانه است. مدرسه محمد امین خان در اواسط قرن ۱۹م ساخته شد و اکنون اتاق‌های این مدرسه تبدیل به هتل شده است و از میهمانان و گردشگران این شهر میزبانی می‌کنند.
ارگ کهن خیوه
/post-510ژانت ما را به کنار ارگ کهنه یا قلعه قدیمی برد. از دروازه چوبی حکاکی شده دیگری که از کنار یک ایوان باشکوه می‌گذشت، وارد شدیم. این سازه‌های سقف دار و سه جداره به عنوان تهویه مطبوع اولیه عمل می‌کردند و نسیم‌های خنک‌تر شمالی را جذب می‌کردند و آنها را به گردش در می‌آوردند. بیشتر آنها ساده بودند، اما این یکی بخشی از کاخ خان بود که توسط ستون‌های فلوت‌دار عظیمی که با کنده‌کاری‌های پیچیده تزئین شده بود نگه داشته می‌شد. سه دیوار کاملاً کاشی کاری شده بودند، و هر دیوار را با پیچیدگی مسحورکننده‌ای پوشانده بودند. اینجا جایی بود که بعداً به آن باز خواهم گشت تا طرح‌های بالقوه را کشف کنم."کریستوفر اصلان الکساندر "فرش سواری تا خیوه" 2010
ایچان قلعه در خیوه
/post-509ایچان‌قلعه یا قلعۀ ایچان در شهر خیوه، ازبکستان واقع گردیده است. شهر قدیمی دارای بیش از ۵۰ بناهای تاریخی و ۲۵۰ خانه‌های قدیمی از سدۀ هجدهم یا نوزدهم است. یکی از این بناهای قدیمی مسجد جامع می‌باشد که در در قرن دهم ساخته شده‌است. جذاب‌ترین قسمت قلعۀ ایچان دیواره‌های آجری ان است. این بنا در سال ۱۹۹۰ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده و از آن محافظت می‌شود.
آرامگاه چاربکر بخارا
/post-508آرامگاه چهاربکر نام آرامگاهی در بخارا‌ست که مکان خاکسپاری چهار تن از بزرگان بخارا و خاندانی بنام جبیره است. همچنین مسجد ماه خاصه در این مجموعه آرامگاهی قرار دارد. در این آرامگاه طاووس‌های زیادی در بین گورها در رفت و آمدند. بسیاری از سازه‌های موجود در این مجموعه دارای کاشی‌های پلی کروماتیک بسیار تزئینی هستند. این سایت در ۱۸ ژانویه ۲۰۰۸ در گروه فرهنگی به یونسکو میراث جهانی اضافه شد.
آرامگاه بهاالدین نقشبندی
/post-507محمد بهاءالدین نقشبند بخاری بنیادگذار سلسلهٔ طریقت نقشبندیه بود. وی در محرم سال ۷۱۸ق در قصر عارفان بخارا به دنیا آمد. سه روز بعد از ولادت بهاءالدین، جد او که از ارادتمندان طریقه خواجگان بود وی را نزد خواجه محمد بابا سماسی برد و باباسماسی، بهاءالدین را به فرزندی خود پذیرفت. خواجه بهاءالدین نزد وی تربیت یافت و آداب طریقت را از سید امیر کلال آموخت و بعد از طی مراحل سلوک از سوی امیر کلال اجازه یافت تا در صحبت مشایخ دیگر به تکمیل مراحل مجاهدت بپردازد. بدین جهت وی چندین سال صحبت مشایخی چون عارف دیگ گرانی، قُثم شیخ و خلیل آتا را دریافت. البته خواجه شماری دیگر از مشایخ مانند زیدالدین ابوبکر تایبادی را نیز ملاقات کرد. او بر اصول هشتگانهٔ خواجه عبدالخالق غجدوانی سه اصل افزود. خواجه بهاءالدین در شب دوشنبه سوم ربیع‌الاول سال ۷۹۱ در سن ۷۳ یا ۷۴ سالگی درگذشت و در قصر عارفان دفن‌شد.
مسجد نمازگاه بخارا
/post-506نمازگاه بخارا یک سکوی نماز است که برای نماز در روزهای عید مانند قربان و فطر، در نظر گرفته شده است و در جنوب باختری بخارا جای دارد. واژهٔ «نمازگاه» به معنی جایی‌ست که می‌توان در آن نماز خواند. نمازگاه می‌تواند یک اتاق یا فقط یک جانماز باشد که از سوی یک مسلمان برای فراهم کردن جایی پاک برای نماز گزاردن در نظر گرفته می‌شود.
مسجد مغاک عطاری
/post-505مسجد مغاک عطاری (ازبکی: Magʻoki Attori masjidi، تاجیکی: Масҷиди Мағокии Атторӣ،) قدیمی‌ترین مسجد باقیمانده آسیای مرکزی و یک مسجد تاریخی در شهر بخارای کشور ازبکستان است و بخشی از مجموعهٔ دینی تاریخی لب حوض می‌باشد. این مسجد در میانهٔ تاریخی بخارا، نزدیکِ ۳۰۰ متری جنوب باختری پای کلان، ۱۰۰ متری جنوب باختری گنبد بازرگانی طاق تلپک فروشان و ۱۰۰ متری خاورِ لب حوض جای دارد. و بخشی از میراث جهانی یونسکو در میانهٔ تاریخی بخارا است.
چشمه ایوب
/post-504آرامگاه چشمه ایوب در نزدیکی آرامگاه اسماعیل سامانی در بخارا ازبکستان جای دارد. بر پایهٔ افسانه‌ای، ایوب از این مکان دیدن کرد و با کوبیدن عصا خود به زمین چشمه‌ای ساخت. آب این چاه هنوز پاک است و شفا بخش شمرده می‌شود. اگر به تاریخ ساخت آرامگاه چشمهٔ ایوب نگاه کنیم، این ساختمان دربرگیرندهٔ ۳ بخش است که در ۳ دورهٔ گوناگون ساخته شده است. گورخانه، بخش نخستِ آرامگاه در سدهٔ دوازدهم در دوران ارسلان‌خان فرمانروای دودمان «قرا‌خانیان» ساخته شده است. بر پایهٔ فرمان «ارسلان‌خان» روی گور، یک آرامگاه باشکوه و زیبا ساخته شده و بالای چاه با ایوان پوشیده شده است.
مسجد بالا حوض
/post-503مسجد بالاحوض؛ نام یکی از مساجد تاریخی در بخارا، ازبکستان است و این سازه در سال ۱۷۱۳ میلادی، روبروی ارگ بخارا در منطقهٔ ریگستان ساخته شده است که همراه با دیگر بخش‌های تاریخی شهر در فهرست میراث جهانی یونسکو گنجانده شده است. هنگامی که امیر بخارا در دههٔ ۱۹۲۰ میلادی زیر چیرگی روسیهٔ بلشویکی قرار داشت؛ این مسجد، در جایگاه مسجد جامع کارکرد داشت. ستون‌های نازک ساخته‌شده از چوب‌های نقاشی‌شده در سال ۱۹۱۷ میلادی به بخش جلویی ایوان (ورودی) افزوده‌شد و سقف برآمدهٔ نمازخانهٔ تابستانی را نیز پشتیبانی می‌کرد. ستون‌ها با مقرنس‌های رنگی آذین شده‌اند.
طاق زرگران
/post-502طاق زرگران یک بازار سنتی سرپوشیده در میانهٔ تاریخی شهر بخارای کشور ازبکستان است. این بازار در سدهٔ شانزدهم (۱۵۸۶-۱۵۸۷ میلادی) در زمان فرمانروایی عبدالله‌خان دوم از دودمان شیبانیان ساخته‌شد. زرگران بزرگترین بازار در میان چندین بازارِ سرپوشیدهٔ کهن بخارا و پیچیده‌ترین‌شان در ساخت و ساز و چیدمان است. تا میانه‌های سدهٔ بیستم از آن در جایگاه یک بازار معمولی بهره برده می‌شد که بیشتر در آن جواهرات می‌فروختند، ولی بخشی از طاق در جایگاه یک بازار معمولی بود که در آن ابزارهای گوناگون و نیازمندی‌های روزانه فروخته می‌شد. بازار سرپوشیده به سبک سنتی ایرانی ساخته شده‌است و هیچ ناهمسانی‌ای با بازارهای سنتی سرپوشیدهٔ همانند، در شهرهای کهن ایران مانند تهران، اصفهان، شیراز، تبریز یا مشهد ندارد.