سی‌و‌سه‌پل، یکی از سازههای زیبا و منحصربه فرد بر روی رودخانه زاینده رود است که به نام بانی ساخت آن، یعنی «الله وردی خان»، یکی از سپهسالاران صفویان هم شناخته می‌شود. هنرمند سازنده سی و سه پل، استاد «حسین بناء اصفهانی» است. شاهکار این هنرمند زمانی نمایان می‌شود که بدانیم بر خلاف روال معمول که پل‌ها در قسمتهای کمعرض رودخانهها ساخته میشوند، استاد حسین برای ساخت این پل، عریضترین قسمت رودخانه را انتخاب کرد. دلیل این انتخاب هم بستر کم عمق رودخانه و چشمانداز دیدنی آن بود.
در طول تاریخ، سیاحان و جهانگردان بسیاری لب به تحسین سی و سه پل گشودهاند که از جمله آنها میتوان به «پرسی سایکس»، نویسنده و جغرافیدان انگلیسی، «ژان شاردن»، سیاح فرانسوی و «دن گارسیا»، سفیر پادشاه اسپانیا اشاره کرد که در دستنوشتههای خود از زیبایی این پل سخنهای بسیار گفتند.
در گزارشهای تاریخی آمده است که در دوران صفوی سی‌و‌سه‌پل یکی از محلهای عمومی برای برگزاری جشن آبریزگان و آب‌پاشان در روز سیزدهم تیرماه هر سال بوده که مردم با پاشیدن آب و گلاب روی یکدیگر در این مراسم شرکت می‌کردند.
اهمیت سی‌و‌سه‌پل در میان سایر پل‌های زایندهرود در این است که خیابان مشهور چهارباغ را در دوسوی رودخانه به هم مرتبط میکند. گفته می‌شود طول پل در هنگام ساخت 360 متر بوده و چهل طاق داشته است. اما امروزه طول آن 295 متر است و سی‌و‌سه طاق دارد که همین امر دلیل اطلاق نام سی‌و‌سه‌پل به آن است. با اینحال این پل همچنان طولانیترین پل بر روی رودخانه زاینده رود لقب دارد.
با شیب کمی از سطح پیادهرو، میتوان قدم بر روی سی و سه پل گذاشت. از میان ردیف بالایی طاقها چشمانداز رودخانه و اطراف آن به خوبی پیداست. دو شیار به شکل موازی و در امتداد پل وجود دارد که در گذشته مسیر حرکت عابران پیاده و چهارپایان و گاریها را از یکدیگر جدا میکرد.
مصالح به کار رفته در ساخت بنای سی‌و‌سه‌پل، سنگ، آجر، ملات ساروج و گچ است. این ترکیب مصالح، رطوبت، دوام و استحکام پایههای پل را افزایش می‌دهد. به همین دلیل است که در سالهای اخیر با خشکسالیهای پیدرپی، نگرانیها در خصوص آسیب به پایهها افزایش یافته است.
در بازدید از اصفهان نورپردازی شبانه سی‌و‌سه‌پل و سایر پل‌های اصفهان را نباید از دست داد.
دیدگاه خود را بنویسید