قزوین

موزه سنگ (حمام بلور)

/post-401

موزه ی سنگ با نام تاریخی حمام بلور یکی از حمام های قزوین است. در شهر قزوین حمام های متعددی در طول تاریخ ساخته شده است و با انتخاب قزوین به عنوان پایتخت در سال 962  قمری توسط شاه طهماسب صفوی بر  اهمیت این شهر افزود. شاه طهماسب اقدامات وسیع عمرانی در این شهر انجام داد از جمله این اقدامات احداث حمام های متعدد در شهر بود. پیشینه ی این حمام را به دو دوران تاریخی صفویه و قاجار نسبت می دهند. البته از زمان ساخت این حمام کتیبه ای در دست نیست اما با توجه به لایه های نقاشی و سبک نگاره های آن قدمت آنرا مربوط به دوران صفویه می دانند. این موزه-حمام دارای زیربنایی درحدود هزار و دویست متر-مربع است و در یکی از محله های قدیمی شهر که به نام محله ی آخوند شهرت دارد قرار دارد.


دروازه قدیم تهران

/post-362

خیلی دورتر از زمان صفویه، قزوین دارای برج و بارو بوده است. این را استخری، ابن خردادبه، یاقوت حموی، این حوقل و ناصرخسرو در سفرنامه‌‌ها و نوشته‌هاشان گفته‌اند و حمدالله مستوفی آن را به زمان شاپور ساسانی (شاپور ذوالاکتاف) نسبت می‌دهد که بعدها خلفای عباسی و دیلمیان به مرمت و تعمیر آن پرداختند. مستوفی نقل می‌کند که: «محیط آن ده هزار قدم بود».


سرای سعدالسلطنه

/post-343

تمام شهرهای توریستی دنیا فضاهایی را به عنوان پاتوق برای گردشگران پیش‌بینی می‌کنند؛ جایی که مسافران بتوانند قدم بزنند، خرید کنند، نوشیدنی میل کنند وغذا بخورند و با فرهنگ جامعه میزبان ارتباط برقرار کنند. سرای سعدالسلطنه قزوین مهم‌ترین پاتوق این شهر است و بدون شک از حضور در آن لذت خواهید برد.


حسینیه امینی ها

/post-342

خانه و حسینیه امینی‌ها یکی از بناهای تاریخی شهر قزوین است که می‌توان آن را نمونه‌ای بدیع و چشم‌نواز از خانه‌های تاریخی ایران دانست. این بنا در سال ۱۲۷۵ هجری قمری و در دوران قاجار ساخته شده است. حاج محمدرضا امینی در آن زمان صاحب این بنا بوده است. حسینیه‌ امینی‌ها بخشی از عمارت بزرگ‌تری است که ابتدا کاربری مسکونی داشته و سپس وقف حسینیه شده است.


آرامگاه حمد الله مستوفی

/post-171

حمدالله مستوفی مورخ بزرگ دوره ایلخانان جایگاه ویژه‏‌ای درمیان مردم قزوین دارد. نسبِ حمدالله مستوفی به حُربن یزید ریاحی می‏‌رسد و سه کتاب شامل «ظفرنامه»، «تاریخ گزیده» و «نهضت‏‌القلوب» دارد و به دلیل احترام و علاقه مردم به او، بعد از فوتش در سال 750 هجری قمری برای این چهره فرهنگی آرامگاهی زیبا می‌سازند که درمیان مردم قزوین به دلیل بلندی و کشیدگی بنا و گنبد مخروطی شکلش به «گنبز دراز» یا «گنبد دراز» مشهور است.