نقش برجسته و کتیبه
نقش برجسته تاجگذاری اردشیر بابکان: نگاره ای از قدرت و مشروعیت
/post-836در تنگاب فیروزآباد، نگاره ای باشکوه از مراسم تاجگذاری اردشیر بابکان، بنیانگذار سلسله ساسانی، بر جای مانده است. این نقش برجسته، لحظه ی اعطای حلقه ی سلطنت از جانب مظهر اهورامزدا به پادشاه ساسانی را به تصویر می‌کشد.
نقش برجسته قندیل: نگاره ای از شکوه ساسانیان
/post-835در 8 کیلومتری شمال غربی شهر قائمیه، در روستای قندیل، نگاره ای سنگی از دوران ساسانیان بر دل کوه نقش بسته است. این نقش برجسته، صحنه ازدواج شاپور اول، پادشاه ساسانی، با ملکه آذر اناهید (آناهیتا) را به تصویر می‌کشد.
نقش برجسته بهرام دوم و کتیبه کرتیر: شاهکارهایی از دوران ساسانی
/post-818نقش برجسته بهرام دوم، پنجمین پادشاه ساسانی، یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی این دوره است. این نگاره در 30 کیلومتری غرب جره و در جنوب کازرون واقع شده است.
نقوش برجسته تنگ چوگان: یادگاری از تاریخ باستانی فارس
/post-814تنگ چوگان، منطقه‌ای باستانی در 120 کیلومتری جنوب شیراز و 23 کیلومتری غرب کازرون، به دلیل موقعیت جغرافیایی و قرارگیری در کنار رودخانه شاپور، کوه شاپور و دوان، از نظر تدافعی و نظامی در گذشته بسیار حائز اهمیت بوده است. این منطقه در کنار جاده شاهیِ روزگار باستان احداث شده بود که تخت جمشید، استخر، شوش، فیروزآباد، بیشاپور و تیسفون را به هم متصل می‌کرد و از بیشاپور تا کرانه خلیج‌فارس امتداد می‌یافت. تنگ چوگان به دلیل بازی چوگان شاهان ساسانی به این نام مشهور شده و در دو سوی رودخانه شش نقش‌برجسته مهم از دوره ساسانی بر سینه کوه حجاری شده است.
سنگ نگاره‌های تیمره
/post-751در دوران اطلاعات فراوان و در زمانی که انسان تلاش می‌کند دستاوردها و پیام‌های خود را برای نسل‌های آینده حفظ کند، از ابزارهای جالبی استفاده می‌کند. اما در قدیم، انسان با استفاده از ابزارهای ساده، نقوش ابتدایی را بر روی دیواره‌های غارها و صخره‌ها حک کرد می‌کرده است. در واقع، هر دوی این ابزارها و سنگ نگاره‌ها در اصل یک ایده و تفکر را نشان می‌دهند. هدف انسان از ایجاد این ابزارها و سنگ نگاره‌ها، جاودانه شدن و باقی ماندن در دنیای فرهنگی و روایت ایده‌ها و آرمان‌های بی‌پایان است.
حجاری خان تختی سلماس
/post-442هنر حجاری، از نخستین تجربه ها تا عالی ترین نوع آنها، نشانه ذوق و توانمندی هنرمندان ایرانی است. گام های نخستین این هنر را لولوبیها برداشتند سپس عیلامیان، مادها، هخامنشیان و اشکانیان در تکامل و تعامل آن کوشیدند و ساسانیان آن را به اوج شکوفایی و کمال رساندند.