گردشگری تاریخی فرهنگی

بازار بزرگ سمنان بازمانده دوران قاجار است و بخش هایی مانند کاروانسرا، حمام، مسجد ، تیمچه و تکیه دارد. طاق های جناغی زیبای این بازار علاوه بر ایجاد استحکامات ساختمان نور داخل بازار را به وسیله شیشه های بزرگی در بالای هر طاق تامین می کنند. معماری بازار به گونه ای است که در در تابستان خنک و در زمستان نسبتا گرم است. سر در شمالی بازار کاشیکاری شده و پایه های سنگی دارد. کتیبه ای از کاشی لاجوردی که قسمتی از سوره مبارکه (اقراء) به خط ثلث را در بر دارد بر بالای سردر به چشم می خورد. بازار جنوبی یا بازار حضرت از خیابان امام خمینی شروع و به تکیه بزرگ پهنه و محله اسفنجان ختم می‌شود.

منطقه ای کوهستانی حدود 30 کیلومتری شرق سمنان واقع شده است که به آهوان شهرت دارد. این ناحیه که از سمت دامغان 87 کیلومتر فاصله دارد در زمستان سرد و در تابستان معتدل و ییلاقی است. در اطراف آهوان روستاهای پایکوهی وجود دارد که به «کلاته » معروف است. این کلاته ها باغ ها، کشتزارهای مختلف و استخرهای آبیاری دارد که موجب رونق گردشگری در این منطقه شده است.

نیشابور، شهر فیروزه و شعر و دانش،‌ یکی از شهرستان‌های استان خراسان رضوی است که تاریخی غنی و پربار دارد و در گذشته از مهم‌ترین شهرهای ایران بوده است.

هیچ ایرانی نیست که سعدی، شاعر بزرگ و نامدار قرن هفتم هجری،‌ را نشناسد. خالق بوستان و گلستان که از مهم‌ترین آثار ادبیات غنایی ایران است. آرامگاه این شاعر بزرگ که به شیخ اَجَل و استاد سخن نیز معروف است، نسبت به همتایش حافظ کمتر شناخته شده است و کمتر مورد بازدید گردشگران قرار می‌گیرد. بنایی تاریخی که طرحی از آن در پشت اسکناس ده هزار تومانی نقش بسته است.

اگر بتوان خاستگاهی برای ملکوت و آرامش نهفته در آن متصور شد، بی‌تردید آن خاستگاه جایی شبیه مسجدی بنا نهاده شده در دل کویری آرام و خاک‌سرشت است. جایی که بناها به رنگ خاک‌اند و نقش‌ دیوارها با سادگی بی‌‌پیرایه‌‌شان، آسوده از هر اغراق و گزافه، مرکبی‌ست برای به پرواز در آوردن خیال آدمی.

دوران صفویه یکی از دوران طلایی ایران در زمینه‌های علم، فرهنگ، هنر و معماری بوده است و اکنون می‌توان در نقاط مختلف کشور آثار به جا مانده‌ی زیادی را از آن دوران مشاهده کرد. این موضوع در شهر اصفهان که پایتخت مهم صفویان بوده است نمود بیشتری پیدا کرده است.

کاروانسرای قصر بهرام یا رباط سیاه‌کوه یکی از بناهای به جا مانده از دوران صفویان است که در طول تاریخ، گرمای زندگی را در دل کویر زنده نگه داشته است. کاروانسرایی که پس از دوران رونق خود به فراموشی سپرده شد، اما اکنون و پس از سال‌ها این بار میزبان گردشگرانی است که برای دور شدن از زندگی روزمره‌ی شهری به آن از آن بازدید می‌کنند.

تمام شهرهای توریستی دنیا فضاهایی را به عنوان پاتوق برای گردشگران پیش‌بینی می‌کنند؛ جایی که مسافران بتوانند قدم بزنند، خرید کنند، نوشیدنی میل کنند وغذا بخورند و با فرهنگ جامعه میزبان ارتباط برقرار کنند. سرای سعدالسلطنه قزوین مهم‌ترین پاتوق این شهر است و بدون شک از حضور در آن لذت خواهید برد.

خانه و حسینیه امینی‌ها یکی از بناهای تاریخی شهر قزوین است که می‌توان آن را نمونه‌ای بدیع و چشم‌نواز از خانه‌های تاریخی ایران دانست. این بنا در سال ۱۲۷۵ هجری قمری و در دوران قاجار ساخته شده است. حاج محمدرضا امینی در آن زمان صاحب این بنا بوده است. حسینیه‌ امینی‌ها بخشی از عمارت بزرگ‌تری است که ابتدا کاربری مسکونی داشته و سپس وقف حسینیه شده است.

اردبیل که روزگاری، پایتخت شاهان صفوی بوده است، بناهای بسیاری از آن دوران را در خود به یادگار نگاه داشته است. پل تاریخی هفت چشمه یا یدّی گُز (هفت چشم)، یکی از همان بناهاست که روی بالغلوچای (رودخانه ماهی‌دار) در داخل این شهر بنا شده است. در آن‌سوی رود بالغلو، که از حاشیه‌ی شهر می‌گذرد، روستایی با نام داش‌کَسَن (سنگ‌شکن) وجود دارد که مردم آن به سنگ‌شکنی و سفال‌گری روزگار می‌گذرانند. بسیاری از محلی‌ها پل هفت چشمه را به نام این روستا «داش‌کسن» می‌خوانند.