بایگانی نوشته‌ها

«کاروانسرای دیر گچین» در 80 کیلومتری شمال شرقی قم قرار دارد و به نام «مادر کاروانسراهای ایران» نیز شناخته می­شود. این یادگار ایران باستان بر سر «راه ابریشم» و نیز «راه تاریخی ری به قم» ساخته شده و امروزه در میانه­ «پارک ملی کویر» قرار دارد. نام این کاروانسرا در شمار آثار ملی ایران جای دارد.

«کاروانسرای پاسنگان» در نزدیکی «زنبورک» در 20 کیلومتری شهر «قم»، بر سر راه بزرگراه قم به «کاشان» جای دارد. به گمان کارشناسانی کاروانسرای پاسنگان سازه­ای از سده ۱۳ خورشیدی در دوران قاجار است که به دست بازرگانی به نام «حاج محمد باقر قزوینی» ساخته شده است. هرچند گمانه ­زنی ­هایی نیز بر آن هستند که ساخت این کاروانسرا به دورانی پیش از صفویه باز می­گردد.

آب انبارهای «سردار» در شهر «قزوین»، یکی بزرگ و یکی کوچک، هر دو به دست دو برادر به نام‎های «محمد حسن خان سردار» و «محمد حسین خان سردار» که از فرمانروایان قزوین در دوران پادشاهی فتحعلی شاه قاجار بودند، ساخته شد. این دو سردار ایرانی سازه ­های دیگری نیز در قزوین ساختند که از میان‎ آن‎ها می­توان به مدرسه­ سردار اشاره کرد.

شهر باستانی «استخر» که با پژوهش ­های انجام شده قدمت شش هزار ساله ­اش آشکار شده است، در 5 کیلومتری «تخت جمشید» و 65 کیلومتری «پاسارگاد»، درون دره «پلوار» در پیرامون شهرستان «مرودشت» استان «فارس» قرار دارد.

«مسجد وکیل» که «مسجد سلطانی» نیز خوانده می­شود، یکی از یادگارهای خاندان زندیه، در شیرازِ سده­ دوزادهم خورشیدی، پایتخت کریم خان زند است که نامش در فهرست آثار ملی ایران جای دارد. در تاریخ آمده است که کریم خان، «وکیل الرعایا»ی ایران، در هنگام ساخت مسجد وکیل، نوزاندگانی را برای شاد کردن دل و شتاب دادن به بازوان کارگران می­فرستاده است.

«ارگ کریم خان» در میانه­ شهر «شیراز» امروزه در شمال شرقی میدان «شهدا» جای گرفته است. این ارگ همان‎گونه که از نام‎اش هم پیداست، به دوران فرمانروایی زندیه در ایران باز می­گردد.

شهر شیراز (مرکز استان فارس) درگذشته دارای شش دروازه بود که نام این دروازه‌ها عبارت است از: دروازه قرآن، دروازه اصفهان، دروازه سعدی، دروازه قصابخانه، دروازه کازرون و دروازه شاه داعی الی اله«دروازه قرآن» کهن ­ترین دروازه­ شیراز از میان شش دروازه­ قدیم این شهر است. این دروازه بر سر راه یکی از ورودی‎های شیراز جای گرفته که «اصفهان» را به «مرودشت» و «فیروزآباد» می­رساند.

«خورهه» سرزمینی باستانی است که در دهستانی به همین نام و در نزدیکی شمال خاوری شهرستان محلات استان مرکزی جای دارد. دهستان خورهه 13 روستا دارد. خورهه در دره کوه­ های «هفتاد قله» و میان دو کوه «لوراخ گاو» و «خورزین» فراز شده است. آب قمرود که از رشته کوه‌های طایقان سرچشمه می‌گیرد در این دره و از نزدیکی روستا می­گذرد.

«گورستان و زیارتگاه خالد نبی» در ۹۰ کیلومتری شمال شرقی شهر «گنبد کاووس» و در ۵۵ کیلومتری «کلاله» در استان «گلستان» قرار دارد. زیارتگاه خالد نبی را در ۶ کیلومتری روستای «گچی سو» و بر فراز کوه «گوگجه داغ» به بلندای 700 متر از تراز دریا و درون دره «پنج شیر» می‎توان دید.

«تپه تورنگ» در شمال غربی روستای «تورنگ»، در ۲۰ کیلومتری «گرگان»، مرکز استان «گلستان» و در 60 کیلومتری از ساحل دریای خزر قرار گرفته است. این تپه باستانی که باستان‎شناسان پیشینه‌ آن را به 5 تا 6 هزار سال پیش و در پیوند با تمدن‌های «تپه حصار دامغان» و «تپه سیلک کاشان» باز می‌گردانند، در شمار فهرست آثار ملی ایران جای دارد.