پل

پل کشکان

/post-377

دولت عریض و طویلی که هخامنشیان ایجاد کردند -با سه پایتخت شوش، همدان و بابل- راه‌های ارتباطی جدیدی می‌طلبید در نتیجه لرستان از اهمیت زیادی برخوردار شد؛ وجود این راه‌ها و ارتباطات تا زمان ساسانیان ادامه داشت؛ در این دوره یعنی زمان ساسانیان، راهی که اصفهان را به تیسفون متصل می‌کرد باید از شهر شاپورخواست و از رودکشکان می‌گذشت. در نتیجه پلی ساخته شد به نام «پل‌کَشکان» بر روی رود کشکان. بقایای سه پل دیگر کنار این پل که از گذشته‌های دور به جا مانده، نشان از اهمیت این راه‌ و این منطقه دارد.


پل هفت چشمه

/post-341

اردبیل که روزگاری، پایتخت شاهان صفوی بوده است، بناهای بسیاری از آن دوران را در خود به یادگار نگاه داشته است. پل تاریخی هفت چشمه یا یدّی گُز (هفت چشم)، یکی از همان بناهاست که روی بالغلوچای (رودخانه ماهی‌دار) در داخل این شهر بنا شده است. در آن‌سوی رود بالغلو، که از حاشیه‌ی شهر می‌گذرد، روستایی با نام داش‌کَسَن (سنگ‌شکن) وجود دارد که مردم آن به سنگ‌شکنی و سفال‌گری روزگار می‌گذرانند. بسیاری از محلی‌ها پل هفت چشمه را به نام این روستا «داش‌کسن» می‌خوانند.


پل میر بهاالدین

/post-338

پل میر بها الدین در جنوب شهر زنجان، بر سر راه بیجار جا دارد. این پل که هم‌چنین با نام های پل کهنه و پل اژدهاتو نیز شناخته می شود، یادگاری قاجاری است که نامش در فهرست آثار ثبت ملی ایران بر شمرده می شود. پل میربها الدین به دست میرزا بهاالدین زنجانی، یکی از بازرگانان و نیکوکاران نامدار بخش «خمسه» زنجان بوده، در سال 1273 خورشیدی به دوران پادشاهی ناصر الدین شاه قاجار ساخته شده است. گفتنی است که از میرزا بها الدین هم‌چنین ساخته هایی چون مسجد حاج تقی و نیز گرمابه میرلی در زنجان به یادگار مانده است. در تاریخ آمده است که میر بها الدین در سال های خشکسالی در 1250 خورشیدی به مردمان زنجان کمک‎های بسیاری کرده است.  


پل سردار زنجان

/post-311

«پل سردار» یکی از سه پل روی رودخانه زنجان رود است، که در پیرامون شهر زنجان و بر سر راه به تکاب و تخت سلیمان جای دارد. این یادگار قاجاری که نامش در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، در گویش بومی با نام «قلتوق» شناخته می­شود. قلتوق نام روستایی در بخش مرکز زنجان است که دژی قاجاری نیز دارد.


پل شاه عباسی کرج

/post-310

با ورود به شهر کرج از سمت خاوری، پلی تاریخی به چشم می‎آید که به نام ­های «پل دختر»، «پل سلیمانیه»، «پل شاه عباسی» و «پل خاتون» شناخته می‌شود. ساخت پل دختر کرج به دوران سلجوقیان می­ رسد. این پل که در کنار ساختمان «صمصام» جای دارد یادگاری برجای مانده از سده های پنجم و ششم، بر سر راه ری به قزوین است.


پل وِرِسک

/post-263

پل وِرِسک در جاده فیروزکوه، جایی در نزدیکی گردنه «گَدوک»، سازه‎ای که دو دامنه کوه را به هم وصل کرده، نظرها را به خود جلب می‎کند. ورِسک هم ‎نام روستایی در همان نزدیکی، شاهکار مهندسی پل‎سازی با عمری هشتاد ساله از اوایل سده 1300 خورشیدی تاکنون!


پل زمان خان

/post-251

پل تاریخی زمان خان، پلی تاریخی است که به نام یکی از سرداران ایل قشقایی بر روی زاینده رود ساخته شده است. این پل که در 22 کیلومتری شمال شهرکرد، مرکز استان چهارمحال و بختیاری قرار دارد و 30 متر طول و 12 متر بلندا دارد.


سی و سه پل

/post-226

سی‌و‌سه‌پل، یکی از سازه‎های زیبا و منحصربه‎ فرد بر روی رودخانه زاینده رود است که به نام بانی ساخت آن، یعنی «الله وردی خان»، یکی از سپهسالاران صفویان هم شناخته می‎شود. هنرمند سازنده سی و سه پل، استاد «حسین بناء اصفهانی» است. شاهکار این هنرمند زمانی نمایان می‌شود که بدانیم بر خلاف روال معمول که پل‌ها در قسمت‎های کم‎عرض رودخانه‎ها ساخته می‎شوند، استاد حسین برای ساخت این پل، عریض‎ترین قسمت رودخانه را انتخاب کرد. دلیل این انتخاب هم بستر کم عمق رودخانه و چشم‎انداز دیدنی آن بود.


پل تاریخی دزفول

/post-190

دزفول یکی از شهرهای استان خوزستان است که به داشتن باغ‌های مرکبات و رودخانه‌ی پرآب دز شهرت دارد. اما از آثار تاریخی دزفول نیز نمی‌شود گذشت، دیدنی‌هایی مانند سازه‌های آبی، قمش‌ها، آرامگاه یعقوب لیث صفاری، خانه تیزنو و پل تاریخی. پل قدیم دزفول یکی از ارزشمندترین آثار تاریخی استان خوزستان است و حدود هزار و هشتصد سال عمر دارد. این گذرگاه با نام پل ساسانی هم شناخته می‌شود، چرا که در دوره‌ی شاپور اول ساسانی ساخته شده است. دزفول پیشترها دژپل نامیده می‌شد و اشاره به قلعه‌ای داشت که نزدیک این پل ساخته بودند.


پل خواجو

/post-155

پل خواجو به امر شاه‏ عباس دوم صفوی در سال 1060 بر روی خرابه ‌های پلی از اواخر تيمورى به صورت امروزى آن ساخته شده است. این پل به خاطر معماری و تزئینات کاشی‌ کاری آن از دیگر پل‌ های زاینده ‌رود مشهورتر است. پل خواجو که در دوران صفوی یکی از زیبا ترین پل‌ های جهان به شمار می‌رفت، بیشتر به منزله سد و بند بوده ‌است. در میان هریک از دو ضلع شرقی و غربی پل ساختمانی بنا شده که شامل چند اتاق مزین به نقاشی است.