تاجیکستان
ناحيه نورآباد به مركزيت منطقه دربند
/post-637رود بزرگ وخش در اين ناحيه از به هم پيوستن دو رود بزرگ ديگر به نام سُرخاب و آبيجينگ‌آب شكل می‌گيرد.
ناحيه وحدت به مركزيت شهر وحدت
/post-636منطقه بكر و زيبا و حفاظت شده راميت در اين ناحيه قرار گرفته است. در امتداد رودخانه زيبای راميت، امكان اقامتی و پذيرايی متعددی وجود دارد، كه خدمات خوبی به گردشگران و مسافران ارائه می‌كنند.
ناحيه ورزاب به مركزيت روستای ورزاب
/post-635اين ناحيه يكی از هزاران منطقه بكر و زيبای كشور تاجيكستان می‌باشد، با اين تفاوت كه مسير دسترسی آن بسيار آسان می‌باشد. با 15دقيقه ماشين‌سواری از مركز شهر دوشنبه به اين ناحيه می‌رسيد. بهترين مسيرهای كوه‌پيمايی و كوه‌نوردی و گل‌گشتی در اين ناحيه قرار دارد. آب‌گرم معروف و منحصر به فرد خواجه آب‌گرم در اين ناحيه قرار گرفته است.
ناحيه شورآباد به مركزيت روستای شورآباد
/post-633ناحيه شورآباد به مركزيت روستای شورآباد. منطقه حفاظت شده دشت دژم در اين ناحيه قرار گرفته است.
ناحيه شهر توس به مركزيت منطقه شهرتوس
/post-632ناحيه شهر توس به مركزيت منطقه شهرتوس. چشمه و استراحت‌گاه معروف چهل‌وچهارچشمه در اين ناحيه قرار گرفته است.
ناحيه نارك به مركزيت شهر نارك
/post-623اين ناحيه به دليل قرار گرفتن سد و نيروگاه عظيم نارك، يكی از مناطق حساس و در عين حال ديدنی و باشكوه تاجيكستان می‌باشد. درياچه سدّ نارك به فاصله كمی از شهر دوشنبه در اين ناحيه قرار گرفته و امكان ماهيگيری، قايقرانی و ديدار از درياچه زيبای آن امكان پذير می‌باشد.
ناحيه ناصر خسرو به مركزيت روستای بخاری
/post-622اين ناحيه هم مرز كشور ازبكستان بوده و يكی از مرزهای اصلی برای تردد مسافران و وسايل نقليه سبك و سنگين بين كشور تاجيكستان و ازبكستان در اين ناحيه قرار دارد. همچنين خط راه ازبكستان و ايران از اين ناحيه وارد خاك تاجيكستان می‌شود.
ناحيه مؤمن آباد به مركزيت منطقه مؤمن آباد
/post-621ناحيه مؤمن آباد به مركزيت منطقه مؤمن آباد. منطقه حفاظت شده چهل‌دختران در اين ناحيه قرار دارد.
ناحيه جلال‌الدين رومی به مركزيت منطقه كلخوزآباد
/post-617ناحيه جلال‌الدين رومی به مركزيت منطقه كلخوزآباد
ناحيه دنغره به مركزيت منطقه دنغره
/post-615ناحيه دنغره علاوه بر قرار گرفتن در يك مسير استراتژيك كه مسير ارتباطی دوشنبه به سمت جنوب و جنوب شرقی كشور را برقرار می‌كند، ناحيه محلّ تولّد رئيس‌جمهور تاجيكستان نيز می‌باشد. كانال دنغره نيز در اين ناحيه قرار دارد.
ناحيه باختر به مركزيت منطقه اسماعيل سامانی
/post-612شهر قرغان‌تپّه مركز استان ختلان در اين ناحيه قرار دارد.
ناحيه عبدالرحمان جامی به مركزيت منطقه كوی بيشف
/post-610ناحيه عبدالرحمان جامی به مركزيت منطقه كوی بيشف
شهرها و مراکز نواحی ولایات در جمهوری تاجیکستان
/post-603در كشور تاجيكستان 58 ناحيه وجود دارد. در هر ناحيه تعدادی منطقه، شهر و روستا وجود دارد. در اين بخش اسامی ناحيه‌ها و استانی كه در آن قرار دارند، معرفی می‌شوند.
استان‌های(ولایت) تاجیکستان
/post-601تاجيكستان هم اكنون دارای چهار ولايت يا استان می‌باشد. استان تحت امر مركز به مركزيت شهر دوشنبه، استان سغد در شمال كشور به مركزيت شهر خجند، استان ختلان در جنوب تاجيكستان به مركزيت شهر قرغان‌تپّه و استان خودمختار بدخشان در شرق تاجيكستان به مركزيت خاروغ.در تاجیکستان هر ولایت، (معادل استان در تقسیمات کشوری ایران) به چندین ناحیه، (معادل شهرستان در ایران) و هر ناحیه به چندین جماعت دهات، معادل دهستان، در (تقسیمات کشوری ایران) و هر جماعت، به چندین ده تقسیم می‌شود.
ارزان‌ترین تور تاجیکستان
/post-596شرکت‌ها و آژانس‌های بی‌شماری در سطح کشور اقدام به برگزاری تورهای تاجیکستان می‌کنند. در زیر سعی کرده‌ایم ضمن مقایسه‌ای دقیق نسبت به قیمت و خدمات این سفرها ارزان‌ترین، مناسبت‌ترین و با کیفیت‌ترین سفر تاجیکستان را به صورت مستند و مبتنی بر اطلاعات مندرج بر وبسایت‌های این شرکت‌ها به دست بیاوریم.
"سامانی" واحد پولی تاجیکستان
/post-591سامانی (به تاجیکی: Сомонӣ) نام یکای پول کشور تاجیکستان است که از ۳۰ اکتبر سال ۲۰۰۰ یکای پول رسمی آن کشور اعلام و جایگزین روبل تاجیکستان شد. دولت تاجیکستان برای بزرگداشت خاندان سامانیان، نام پول رایج خود را «سامانی» گذارده است. هر هزار روبل تاجیکستانی برابر با یک سامانی قرار داده شد. بر روی اسکناس‌های سامانی چهره برخی از مشاهیر مشترک ایران و تاجیکستان نقش بسته است. برای نمونه بر روی اسکناس ۱۰۰ سامانی چهره اسماعیل سامانی و بر روی دیگر اسکناس‌ها چهره رودکی، پورسینا (ابن سینا) و میر سید علی همدانی دیده می‌شود. اسکناس‌های دیگر با سیمای مشاهیر معاصر تاجیکستانی مانند صدرالدین عینی، باباجان غفورف، میرزا ترسون‌زاده و دیگران آراسته شده‌است. کد بین‌المللی این یکای پول TJS است.
تاريخ تاجيكان
/post-590اوّلین مستعمره در قلمرویی که هم اکنون تاجیکستان نام دارد، به دوره دوّم عصر حجر(8.900.00 هزار سال پیش) برمی‌گردد.[1] یافته‌های باستان‌شناسی و شواهد مکتوب هرودتس[2] و منابع تاریخی دیگر اطلاعاتی در مورد زندگی، رسوم، سنّت‌ها، حرفه، فرهنگ و روابط تجاری مردمی که در ابتدای تاریخ این منطقه در آنجا زندگی می‌کرده‌اند، فراهم می‌كنند.
زبان و خط در تاجیکستان
/post-589تاجیکستان کشوری فارسی زبان است، که مردم آن به گویش فارسی تاجیکی سخن میگویند. اکنون در این کشور از خط استاندارد شدهٔ سیریلیک برای نگارش زبان فارسی استفاده می‌کنند، در حالی که دو کشور دیگر فارسی زبان یعنی ایران و افغانستان از خط فارسی استفاده می‌کنند، که بیش از هزار سال است، برای نگارش زبان فارسی استفاده می‌شود.
آموزش الفبای سریلیک
/post-588الفبای سیریلیک که عمدتاً در روسیه و برخی از کشورهای اروپای شرقی استفاده می‌شد، پس از تأسيس دولت شوروی در دهه 1920 در قلمرو آسیای میانه نیز رواج یافت. به این ترتیب، فارسی زبانان آسیای میانه به جای استفاده از الفبای فارسی، در نوشته‌های خود حروف سیریلیک را به کار گرفتند. در تاجیکستان که بیشتر مردم به زبان فارسی سخن میگویند، الفبای سیریلیک به الفبای زبان تاجیکی معروف است.
پوشش ملی مردم تاجیکستان
/post-587استفاده از لباس‌های اروپایی در بین مردم تاجیک پس از سلطه روس‌ها بر آسیای میانه از اواخر قرن نوزدهم رایج شد و نام‌های بسیاری برای پوشاک‌های نو وارد زبان نوشتاری مردم شد؛ واژه‌هایی مثل کاستیوم(کت) بریوک(شلوار) پلتا(پالتو) و پلش(بارانی).
کروکی بعضی از قله‌های تاجیکستان
/post-586به طور کلّی می‌توان گفت: كشور تاجیکستان از سه حوزه عظیم کوهستانی تیان‌شان، آلای و پامیر با ارتفاعی بین 300 و 7496 متر از سطح دریا تشکیل شده است. این سرزمین عموماً به مناطق طبیعی زیر با آب‌و‌هوای متغیر از ریزگرمسیری تا برف دائمی تقسیم می‌شود:
روستا و درّه زيبای يغناب
/post-585درّه یغناب تقریبا از 150 كیلومتری شمال پایتخت تاجیكستان (شهر دوشنبه) شروع می‌شود. درّه كمی قبل از گذرگاه انزاب شروع شده و حدود 60 كیلومتر طول دارد. درّه توسط رودخانه‌های كومبیل و برزنگا شكل گرفته كه از یخچال‌های طبیعی تقاطع كوهستانی تاك‌علی سرچشمه می‌گیرد. انشعابات رودخانه‌های یغناب به رودخانه زرافشان جاری می‌شود و محدوده‌ی زرافشان را از محدوده حصار جدا می‌كند. قسمت بالایی درّه به دلیل چمن‌زارهای باشكوه به دامنه كوه‌های آلپ مشهور می‌باشد. منطقه جمعیت دائمی ندارد. تنها در تابستان چوپان‌ها، گاوهایشان را برای چرا به اینجا می‌آورند.
مجتمع حضرت بابا در استروشن (شاهكار منبّت‌كاري در آسياي ميانه)
/post-579مجتمع حضرت‌بابا در قسمت شمال شرقی دهكده چهاركوه كنونی واقع شده و شامل ساختمان‌های مذهبی متعدّدی است كه در امتداد يكديگر و روبروی آرامگاه يك روحانی قرار گرفته است. جمعيّت محلّی روحانی را هستی پادشاه يا هستی امير يا امير حمزه صاحبقران می‌نامند.(صاحبقران به معنی استاد و منظومه‌ی ستاره خوش يمن می‌باشد.)
مجموعه معماری حضرت شاه در استروشن
/post-578مجتمع معماری تاريخی حضرت شاه در بخش قديمی شهر استروشن واقع شده كه متشكل از 3 ساختار مذهبی است. آرامگاه حضرت شاه، آرامگاه خدايار ولعمی و مسجد حضرت شاه و(همچنين مسجد نمازگاه) كه به شكل نيم دايره‌ای اطراف يك چشمه آب چيده شده‌اند. حضرت شاه نام روحانی است كه در آنجا تدفين شده. طبق افسانه‌های شفاهی وی برادر كاظم بن عباس است كه به طور فرضی در قرن يازدهم در مجتمع شاه زند سمرقند تدفين شده و عموزاده‌ی حضرت محمّد(ص) می‌باشد. در قديم قبرستان، مدرسه، گورخانه و نگارخانه در مجاورت آرامگاه وجود داشت. طبق اسناد ضبط شده دوازده قاری قرآن در شش حجره در آرامگاه زندگی می‌كردند و برای روح متوفّی كه در قبرستان همجوار دفن می‌شود طلب مغفرت كنند.
استروشن (اوراتپّه)
/post-577استرفشن يا استروشن (اوراتپّه سابق) شهری موزه‌ای و مركز هنرهای دستی و تجارت باستان است. استروشن يكی از قديمی‌ترين شهرهای آسيای مركزی است كه در سال 2002 دو هزار و پانصدمين سال خود را جشن گرفت. اين شهر در 73 كيلومتری خجند واقع شده است. پارسيان آن را كوراكده و سغديان آن را كوروش‌كده می‌نامند. پژوهشگران معاصر آن را با سيروپول باستانی شناخته‌اند. در قرن ششم قبل ميلاد مسيح شهر با 3 رديف ديوار قلعه‌دار شده و با قلعه‌ای به طول 6000 متر احاطه شده كه بدليل بازگانی پرمنفعت و صنعتگری ماهرانه آن بسيار مشهور بود.
موزه تاريخی شهر خجند
/post-576موزه تاریخی شهر خجند چندين سال پیش گشایش یافت. اين موزه هم اکنون به مهم‌ترین مکان دیدنی شهر تبدیل شده و بازدید از آن جزء برنامه‌های حتمی ميهمانان دوّمین شهر بزرگ تاجیکستان است. نمای ساختمان آن که به استحکامات عظیم باستانی می‌ماند، یادآور دژ بزرگی است که زمانی در کرانۀ رود سیر(سیحون) خودنمایی می‌کرد و گویا در سدۀ چهارم پیش از میلاد دیدبان‌گاه لشکر اسکندر مقدونی بوده است. بازمانده‌های آن دژ کهن را می‌توان درست در کنار همین ساختمان جدید امروزي به نظاره نشست. در واقع بنای جديد موزه تاریخی خجند در گوشۀ راست همان دژ باستانی بنا شده است.