اگر بتوان خاستگاهی برای ملکوت و آرامش نهفته در آن متصور شد، بی‌تردید آن خاستگاه جایی شبیه مسجدی بنا نهاده شده در دل کویری آرام و خاک‌سرشت است. جایی که بناها به رنگ خاک‌اند و نقش دیوارها با سادگی بی‌‌پیرایه‌‌شان، آسوده از هر اغراق و گزافه، مرکبی‌ست برای به پرواز در آوردن خیال آدمی.
دوران صفویه یکی از دوران طلایی ایران در زمینه‌های علم، فرهنگ، هنر و معماری بوده است و اکنون می‌توان در نقاط مختلف کشور آثار به جا مانده‌ی زیادی را از آن دوران مشاهده کرد. این موضوع در شهر اصفهان که پایتخت مهم صفویان بوده است نمود بیشتری پیدا کرده است.
کاروانسرای قصر بهرام یا رباط سیاه‌کوه یکی از بناهای به جا مانده از دوران صفویان است که در طول تاریخ، گرمای زندگی را در دل کویر زنده نگه داشته است. کاروانسرایی که پس از دوران رونق خود به فراموشی سپرده شد، اما اکنون و پس از سال‌ها این بار میزبان گردشگرانی است که برای دور شدن از زندگی روزمره‌ی شهری به آن از آن بازدید می‌کنند.
تمام شهرهای توریستی دنیا فضاهایی را به عنوان پاتوق برای گردشگران پیش‌بینی می‌کنند؛ جایی که مسافران بتوانند قدم بزنند، خرید کنند، نوشیدنی میل کنند وغذا بخورند و با فرهنگ جامعه میزبان ارتباط برقرار کنند. سرای سعدالسلطنه قزوین مهم‌ترین پاتوق این شهر است و بدون شک از حضور در آن لذت خواهید برد.
خانه و حسینیه امینی‌ها یکی از بناهای تاریخی شهر قزوین است که می‌توان آن را نمونه‌ای بدیع و چشم‌نواز از خانه‌های تاریخی ایران دانست. این بنا در سال ۱۲۷۵ هجری قمری و در دوران قاجار ساخته شده است. حاج محمدرضا امینی در آن زمان صاحب این بنا بوده است. حسینیه امینی‌ها بخشی از عمارت بزرگ‌تری است که ابتدا کاربری مسکونی داشته و سپس وقف حسینیه شده است.
اردبیل که روزگاری، پایتخت شاهان صفوی بوده است، بناهای بسیاری از آن دوران را در خود به یادگار نگاه داشته است. پل تاریخی هفت چشمه یا یدّی گُز (هفت چشم)، یکی از همان بناهاست که روی بالغلوچای (رودخانه ماهی‌دار) در داخل این شهر بنا شده است. در آن‌سوی رود بالغلو، که از حاشیه‌ی شهر می‌گذرد، روستایی با نام داش‌کَسَن (سنگ‌شکن) وجود دارد که مردم آن به سنگ‌شکنی و سفال‌گری روزگار می‌گذرانند. بسیاری از محلی‌ها پل هفت چشمه را به نام این روستا «داش‌کسن» می‌خوانند.
هنگام ورود به سیلک، تپهای بلند پیش چشمتان ظاهر می‌شود. این تپه در ابتدا آنچه در دل دارد را برای بازدیدکنندگان آشکار نمیکند. کافی است از تپه بالا بروید تا تکه سفالهایی که در گوشه و کنار افتاده است را از نزدیک ببینید. این‌ها تنها گوشه‌ای از تمدن سیلک را برای شما به نمایش می‌گذارند. کمی جلوتر آثار حفاری باستان‌شناسان را به صورت حفرههایی عمیق خواهید دید.
کاخ سردار اسعد بختیاری در شهر «جونقان» و در شهرستان فارسان استان چهارمحال و بختیاری بنا شده‌است. این قلعه که با نام دژ جونقان یا قلعه جونقان نیز شناخته می‌شود یادگاری از پایان دوران قاجار است و در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
پل میر بها الدین در جنوب شهر زنجان، بر سر راه بیجار جا دارد. این پل که هم‌چنین با نام های پل کهنه و پل اژدهاتو نیز شناخته می شود، یادگاری قاجاری است که نامش در فهرست آثار ثبت ملی ایران بر شمرده می شود. پل میربها الدین به دست میرزا بهاالدین زنجانی، یکی از بازرگانان و نیکوکاران نامدار بخش «خمسه» زنجان بوده، در سال 1273 خورشیدی به دوران پادشاهی ناصر الدین شاه قاجار ساخته شده است. گفتنی است که از میرزا بها الدین هم‌چنین ساخته هایی چون مسجد حاج تقی و نیز گرمابه میرلی در زنجان به یادگار مانده است. در تاریخ آمده است که میر بها الدین در سال های خشکسالی در 1250 خورشیدی به مردمان زنجان کمکهای بسیاری کرده است.
خانه‌های تاریخی کاشان از معروف‌ترین بناهای گردشگری ایران است که در بافت قدیم این شهر واقع شده است. بناهایی که میزبان گردشگران با سلیقه‌های مختلف هستند و در ماه‌های مختلف سال به خصوص در بهار که همزمان با فصل گلاب‌گیری در ییلاقات کاشان است، رونق بیشتری می‌یابد.
بیش از 20 سال است که سفرهایی با عنوان "سفرهای گروهی جاده ابریشم" از مبدا ایران برگزار می‌کنیم. سفرهایی به مقصد کشورهای ترکمنستان، ازبکستان و تاجیکستان، برای بازدید از شهرهای تاریخی سمرقند، بخارا و خیوه.
