این شاهکار آرت دکو که در سال ۱۹۲۳ افتتاح شد، با الهام از استراحتگاه‌های ساحلی بزرگ اروپا ساخته شد، اما به سرعت به نمادی از مهمان‌نوازی برزیلی تبدیل شد. در طول دهه‌ها، پذیرای فهرست خیره‌کننده‌ای از مهمانان، از مارلین دیتریش و اورسن ولز گرفته تا پرنسس دایانا و میک جگر، بوده و جایگاه خود را هم در افسانه‌های هالیوود و هم در تاریخ فرهنگی ریو تثبیت کرده است. 

این هتل که در ساحل کوپاکابانا واقع شده، با نمای گچبری بی‌عیب و نقص و ستون‌های سفید بزرگ، در تضاد با ماسه‌های طلایی و اقیانوس اطلس آبی تیره در آن سوی آن قرار دارد. در داخل، دنیایی از تجمل و تجمل کم‌نظیر وجود دارد: سقف‌های بلند، کف‌های مرمرین درخشان، لوسترهای کریستالی و اتاق‌هایی که با ترکیبی از تأثیرات برزیلی و اروپایی تزئین شده‌اند. کاخ کوپاکابانا، شاید بیش از هر چیز، یک نهاد اجتماعی است. این کاخ میزبان مجلل‌ترین رویدادهای شهر، از جمله کارناوال بال افسانه‌ای کاخ کوپاکابانا است، جایی که افراد سرشناس برزیلی و افراد مشهور بین‌المللی در انفجاری از رنگ، موسیقی و جشن‌های سامبا گرد هم می‌آیند.
این هتل همچنین عمیقاً با جنبش بوسا نوا در هم تنیده شده است و میزبان برخی از مهم‌ترین نوازندگان آن دوران بوده است. کاخ کوپاکابانا، نمادی از شکوه بی‌انتها، نامه‌ای عاشقانه و ماندگار به ریودوژانیرو است.