سرو هرزویل، درخت سروی عظیم و بسیار کهن است که قدمت آن را بین هزار تا سه هزار سال تخمین زده‎اند. ارتفاع این اثر طبیعی منحصربه‎فرد، حدود ۳۰ متر است و نزدیک به ۴ متر قطر دارد.

«آرامگاه بزرگمهر» بر بلندای کوهستان «قهستان»، در شهر «قائن» استان «خراسان جنوبی» قرار دارد. با این‎که روشن نیست این بزرگمهر وزیر خسرو انوشیروان شاهنشاه ساسانی است یا وزیر دربار غزنوی، اما با این‎حال هرکدام که باشد، آرامگاه او با گستره­ای بیش از 500 هکتار امروزه در دامنه­ی کوه «ابوذر» در نزدیکی پارک جنگلی قهستان قرار گرفته است.

عباس آباد باغ و دریاچه ‎ای است که در شهرستان بهشهر واقع شده است. زمانی که شاه عباس صفوی، در سال 1020 هجری قمری، در منطقه‎ای که آن زمان «خَرگوران» نام داشت، دستور به ساخت این مجموعه را داد. در سرزمینی که به تعبیر شاه عباس، «اَشرَفُ‎ البِلاد» بود. فرمان ساخت مجموعه در نهایت منجر به ساخت باغی شد که امروزه مهم‎ترین و ارزشمندترین باغ غیر کویری ایران به شمار می‎رود.

پل وِرِسک در جاده فیروزکوه، جایی در نزدیکی گردنه «گَدوک»، سازه‎ای که دو دامنه کوه را به هم وصل کرده، نظرها را به خود جلب می‎کند. ورِسک هم ‎نام روستایی در همان نزدیکی، شاهکار مهندسی پل‎سازی با عمری هشتاد ساله از اوایل سده 1300 خورشیدی تاکنون!

«کوه خواجه سیستان» نمونه‎ای از معماری خشتی در منطقه سیستان است که از دوره پارتیان بر جای مانده است.  همچنین سازه‎های باستانى و طبیعی مربوط به دوره‌هاى مختلف تاریخی نیز در این منطقه باستانی به چشم می‎خورند که از جمله آن‎ها مى‌توان به «مقبره خواجه مهدى بن محمد بن خلیفه»، «خواجه قلتان» و «پیر گندم بریان» اشاره کرد. همچنین آثاری برجای مانده از اقوام سکایی نیز دوره‎های قدیمی‎تر کوه خواجه را تشکیل می‎دهند. همچنین در کوه خواجه دیدن «کهن دژ»، «کک کوهزاد» و «قلعه کافران» را نباید از یاد برد.

«کاروانسرای دیر گچین» در 80 کیلومتری شمال شرقی قم قرار دارد و به نام «مادر کاروانسراهای ایران» نیز شناخته می­شود. این یادگار ایران باستان بر سر «راه ابریشم» و نیز «راه تاریخی ری به قم» ساخته شده و امروزه در میانه­ «پارک ملی کویر» قرار دارد. نام این کاروانسرا در شمار آثار ملی ایران جای دارد.

«کاروانسرای پاسنگان» در نزدیکی «زنبورک» در 20 کیلومتری شهر «قم»، بر سر راه بزرگراه قم به «کاشان» جای دارد. به گمان کارشناسانی کاروانسرای پاسنگان سازه­ای از سده ۱۳ خورشیدی در دوران قاجار است که به دست بازرگانی به نام «حاج محمد باقر قزوینی» ساخته شده است. هرچند گمانه ­زنی ­هایی نیز بر آن هستند که ساخت این کاروانسرا به دورانی پیش از صفویه باز می­گردد.

آب انبارهای «سردار» در شهر «قزوین»، یکی بزرگ و یکی کوچک، هر دو به دست دو برادر به نام‎های «محمد حسن خان سردار» و «محمد حسین خان سردار» که از فرمانروایان قزوین در دوران پادشاهی فتحعلی شاه قاجار بودند، ساخته شد. این دو سردار ایرانی سازه ­های دیگری نیز در قزوین ساختند که از میان‎ آن‎ها می­توان به مدرسه­ سردار اشاره کرد.

شهر باستانی «استخر» که با پژوهش ­های انجام شده قدمت شش هزار ساله ­اش آشکار شده است، در 5 کیلومتری «تخت جمشید» و 65 کیلومتری «پاسارگاد»، درون دره «پلوار» در پیرامون شهرستان «مرودشت» استان «فارس» قرار دارد.

«مسجد وکیل» که «مسجد سلطانی» نیز خوانده می­شود، یکی از یادگارهای خاندان زندیه، در شیرازِ سده­ دوزادهم خورشیدی، پایتخت کریم خان زند است که نامش در فهرست آثار ملی ایران جای دارد. در تاریخ آمده است که کریم خان، «وکیل الرعایا»ی ایران، در هنگام ساخت مسجد وکیل، نوزاندگانی را برای شاد کردن دل و شتاب دادن به بازوان کارگران می­فرستاده است.